น้ำตาท่วม ‘ลำยอง’ ผ่านวิกฤตแท้งลูก รอความหวังใหม่ มีลูกในช่วงวัย43+ | คมชัดลึก

ลำยอง หนองหินห่าว ย้อนเล่าเรื่องเศร้าครั้งใหญ่ในชีวิต ผ่านรายการ โต๊ะหนูแหม่ม กับพิธีกรคนเก่ง "หนูแหม่ม สุริวิภา" ที่เล่าไปร้องไห้ไปกลางรายการ

 

  ตอนนี้สภาพจิตใจเป็นยังไงบ้าง?

    "เพิ่งผ่านมา1เดือนค่ะ เป็นความรู้สึกที่เสียใจแต่คุยได้ค่ะ ทุกอย่างเกิดจากธรรมชาติ ท้องธรรมชาติค่ะ"

 

  มีคิดจะเริ่มใหม่แบบใช้วิทยาการหมอเข้าช่วยมั้ย?

    "เคยอยากจะทำก็ปรึกษาคุณหมออยู่ค่ะ แต่คุณหมอไม่แนะนำให้ทำ เพราะว่ามดลูกเราไม่ดี เคยผ่านการเป็นเนื้องอกมาแล้ว แต่ตอนที่ไปตรวจกับคุณหมอเมื่อ 3-4ปีที่แล้ว ก็เอายามากินปรึกษาคุณหมอตลอดทำตามขั้นตอนทุกอย่างตามแพทย์ แต่แค่ว่าเรายังไม่ได้ทำกิ๊ฟท์ แต่ก็ว่ายังไม่มี แล้วเมื่อปีที่แล้วก็ไปตรวจ เจอเนื้องอกเมื่อเดือนพฤศจิกา5 ก้อน น้ำหนักโลกว่า คุณหมอบอกว่าเด็กไม่มีที่อยู่หรอก เพราะว่าเนื้องอกไปอยู่แทนแล้ว อันนี้ก็เลยต้องผ่าตัดด่วนพอเอาออกหมดทุกอย่างแล้วถึงได้มาท้อง"

 

 

  ย้อนไปถึงตอนนั้นพอไปตรวจแล้วรู้ว่าท้องตอนนี้รู้สึกยังไง?

    "เราเป็นผู้หญิงเราก็ต้องรู้อยู่แล้วว่า เราจะท้องหรือเปล่าเพราะว่าประจำเดือนเลื่อน เพราะเราเป็นคนที่นับวันมาสี่ปีแล้วนะคะ เราจะจดไว้ในมือถือตลอด รอคอยมาตลอดขอให้ลูกมาเถอะมาแบบธรรมชาติ ในที่สุดก็มา ตอนแรกที่ประจำเดือนเลื่อนเราก็นึกว่าบุคลิกเรา เราอาจจะเป็นคนเครียด แต่พอมีคนทักว่า ท้องหรือเปล่า ผู้หลักผู้ใหญ่คนเก่าคนแก่ทัก เราก็เลยซื้อที่ตรวจตั้งครรภ์มาตรวจเจอ ขึ้นสองขีด กรี๊ดลั่นบ้านเลย ก็เลยเอามาให้แฟนดูว่าเราท้อง ขึ้นสองขีดนะ ผัวก็มองว่าเป็นโควิดหรือเปล่าวะ (หัวเราะ) ตอนนั้นก็ดีใจไปหาคุณหมอกัน คุณหมอก็บอกว่ามีถุงน้ำคร่ำนะ ช่วงแรกหมอไม่กล้าการันตี ก็นัดมาใหม่อีก2อาทิตย์ มีการเต้นของหัวใจและมีก้อนเนื้อขึ้นมาแล้ว เราก็ได้ยินการเต้นของหัวใจเด็กเราก็ร้องไห้ สิ่งที่เรารอคอยมาตลอดหลายปีเค้าก็มาเกิดกับเราแล้วพูดแล้วก็อยากจะร้องไห้ 

 

 

แล้ววินาทีที่ศูนย์เสียมีสัญญาณอะไรบอกมั้ย

หลังทราบได้2อาทิตย์ ก็กลับไปตรวจใหม่ คุณหมอก็บอกว่าเราอายุเยอะแล้ว 43 ปีแล้วก็จะต้องดูแลใกล้ชิดกับคุณหมอหน่อย เพราะว่าตอนนั้นมีงานเยอะไปถ่ายละครแล้วก็มีคอนเสิร์ตด้วย ทุกคนช่วยหนูเซฟหมดทั้งกองถ่ายก็ช่วยหนูเซฟ ไม่มีสัญญาณอะไรบอกเลยเราก็ไปหาคุณหมอปกติ ตามที่คุณหมอนัด แต่ตอนก่อนที่จะไปตรวจเราก็รู้สึกว่าเอ๊ะ...ทำไมนมเราเริ่มไม่คัดแล้ว สัญญานของร่างกายเราเป็นมันบอก ก็เลยไปหาคุณหมอ คุณหมอก็บอกว่าชีพจรของเด็กเต้นอ่อนมาก แล้วก็ไม่มีการเจริญเติบโตของสองอาทิตย์ก่อนด้วย ที่จริงต้องเจริญเติบโตขึ้น หมอก็บอกว่าขอแสดงความเสียใจด้วยนะ วันนึงก็โกรธหมอน่ะก็เลยร้องไห้ออกจากห้องคุณหมอเลย ลงลิฟท์ก็ร้องไห้ ไปเอายาก็ร้องไห้เราก็ไม่เชื่อหมอนะ เราจะไปเปลี่ยนหมอใหม่ด้วย เราจะไปตรวจที่อื่นด้วย แต่วันต่อมา เลือดเริ่มไหลเองตามธรรมชาติ"

 

 

   เราผ่านเรื่องเศร้าตรงนั้นมาได้ยังไง?

    "ก็อ่านคอมเมนต์คนที่ให้กำลังใจ คนเป็นแบบเราเยอะมาก เราก็เลยรับมันเป็นแบบนี้เอง ช่วงแรกที่น้องไม่ออกก็ปวดท้องจนต้องกลับไปหาคุณหมอ คุณหมอก็ต้องขูดมดลูกออก เพิ่งไปขูดมาตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเดือนเลยค่ะ แต่ลำยองก็ยังทำงานปกติ ได้พักแค่วันสองวันแล้วกลับมาทำงานปกติ ใจมันสั่งให้เราลุกขึ้นมาทำงานเราไม่สามารถจะนอนอยู่โรงพยาบาลได้ บอกว่าฉันเป็นคนป่วยนะ เราทำแบบนั้นไม่ได้"

 

 

   มีความหวังและตั้งใจถึงครั้งหน้ามั้ย?

     "มีค่ะ พอไปขูดมดลูกได้อาทิตย์นึงมั้ง เหมือนประจำเดือนมาปกติ และก็กลับไปปรึกษาคุณหมอ คุณหมอก็ให้ยาเร่งไข่ตก ยาฮอร์โมน แต่คุณหมอที่โรงพยาบาลบอกว่าอย่าเพิ่งมีนะเดือนนี้ ปล่อยไปซักอีกสองสามเดือนก่อน ความคาดหวังก็ยังมีอยู่เราก็อยากมีนะ เวลาเห็นใครอุ้มเด็กเราก็จะไปถามเขาว่าเราจะมีเด็กไหมถามหน่อย เราเห็นเด็กน้อยเราจะแทนตัวเองว่าแม่ตลอดเลย เด็กก็บอกว่ามี..เราก็ดีใจเพราะเด็กพูดความจริง ดีใจแล้วก็มีความหวัง"