...ปลง !... คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน... นายทิวา
๏ อะไรก็ดีดีทั้งนั้น ดีคืนดีวันดีใจหาย
ดีตั้งแต่เกิดไปจนตาย ดีดีร้ายร้ายก็ว่าดี
๏ เกิดแล้วมีแล้วไม่อาจเปลี่ยน วนวนเวียนเวียนละเลงสี
เมื่อมันต้องเกิดมันต้องมี มันก็ต้องอย่างนี้จะอย่างไร
๏ ให้โกรธให้เกลียดให้กีดกัน มันก็แค่เอามัน, มันไม่ใช่
ยิ่งโกรธยิ่งเกลียดยิ่งเหนื่อยใจ ยิ่งเสือกยิ่งไสยิ่งกลับคืน
๏ ให้รักให้หลงก็คงไม่ ยากเกินทำใจไม่อาจฝืน
รักหลงโกรธเกลียดทนกล้ำกลืน มีแต่ล้มทั้งยืนรอตกตาย
๏ เกิดแล้วมีแล้วก็แล้วกัน มันต้องเป็นเช่นนั้นท่านทั้งหลาย
ผิดถูกชั่วดีดีหรือร้าย ไม่ได้มีความหมายแค่เอามัน
๏ เกิดแล้วมีแล้วทำอย่างไร โทษใครต่อใครไม่โทษฉัน
ผิดใครต่อใครล้วนสำคัญ ยึดมั่นถือมั่นไม่ปล่อยวาง
๏ เกิดแล้วมีแล้วทุรนทุราย แทบเป็นแทบตายในความต่าง
มองไม่เห็นรอยเท้าย่ำรอยทาง เห็นได้แต่รอยร้างที่ซ้ำรอย
๏ อะไรก็ดีดีทั้งนั้น รู้เท่ารู้ทันรู้วางปล่อย
เกิดแล้วมีแล้วอดทนคอย ทำใจเสียหน่อยเดี๋ยวก็ดี !.
....................................................
(หมายเหตุ ...ปลง !... คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน... นายทิวา ลงหนังสือพิมพ์ คมชัดลึก ฉบับวันเสาร์ที่ 17 สิงหาคม 2562 )
ข่าวที่เกี่ยวข้อง