...ช่างหัวมันเถอะ... คอลัมน์ : ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน : นายทิวา
๏ อยู่ดีย่อมดีไม่มีเรื่อง
ไม่มีขุ่นเคืองให้หม่นหมอง
อยู่อยู่กันไปตามครรลอง
ถูกผิดเมียงมองแล้วหลบตา
๏ เอาหูไปนาตาไปไร่
ถูถูไถไถตามประสา
เช้าสายบ่ายค่ำธรรมดา
ตกดึกอำลาแล้วหลับนอน
๏ ชีวิตง่ายง่ายอย่าให้ยาก
วุ่นวายเสียมากเกินไถ่ถอน
นิ่งนิ่งเสียน้อยค่อยตัดตอน
ช่างมันไว้ก่อนท่านสอนมา
๏ ดำเนินชีวิตคิดเบาเบา
คิดดังเดี๋ยวเขาจะกล่าวหา
คิดอยู่ในใจไม่พูดจา
เก็บไว้ดีกว่าบ่นบ้าบอ
๏ เก็บเนื้อเก็บตัวและเก็บใจ
หัวเราะยิ้มได้ให้หัวร่อ
น้ำตาที่ไหลกลืนลงคอ
ชีวิตต้องไปต่อต้องต่อไป
๏ อยู่ดีย่อมดีให้มีอยู่
อย่างน้อยก็อีกครู่ที่มีได้
ทั้งหมดที่มีไม่มีอะไร
มีก็เหมือนไม่ไม่เหมือนมี !.
...................................
ข่าวที่เกี่ยวข้อง