ตำนานแห่ง พญาเต่าเรือน จาก พระโพธิสัตว์ สู่ วัตถุมงคลด้าน โชคลาภ | คมชัดลึก

ในเรื่องราวของ ความเชื่อ ของไทย เครื่องราง เป็นวัตถุอาคม มีหลายประเภท โดยเฉพาะสัตว์หลายชนิด ที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธองค์สมัยเมื่อเป็น พระโพธิสัตว์เสวยชาติต่างๆ เช่น ช้าง (พญาฉัททันต์) นกคุ่ม (ลูกนกคุ่ม) นกยูง (พญานกยูงทอง) เต่าหรือพญาเต่าเลือน อันกลายมาเป็นเครื่องรางชนิดหนึ่งของคนไทย แม้กระทั่ง คนจีน ก็ยังถือว่า เต่าเป็นสัตว์นำโชคลาภ และสัตว์ที่มีอายุยืนยาว จึงไม่นิยมกินเป็นอาหาร เพราะถือว่าเป็นการบั่นทอนอายุของตนเอง

มีความเชื่อ กันว่า พญาเต่าเลือน คือ พระโพธิสัตว์ผู้ช่วยมนุษย์ให้รอดจากอันตราย ซึ่งมีปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎกตอนหนึ่งว่า ครั้งนั้นสมเด็จพระทศพลเสวยพระชาติเป็นพญาเต่า มีร่างกายอันใหญ่โตกินแต่ใบไม้ และพลาหารต่างๆ บนยอดเขาบนเกาะร้างกลางทะเลและร่างกายของพระองค์ใหญ่เท่ากับเรือนหลังใหญ่ ๆ เรียกกันว่า เต่าเรือน

ท่านเสวยสุขอยู่จนกระทั่งวันหนึ่งมีสำเภาของพ่อค้ามาอับปางลงที่หน้าเกาะ ส่วนลูกเรือและพ่อค้ารอดชีวิตจากความตายในทะเลได้แต่ก็ต้องมาผจญกับความอดยาก เพราะบนเกาะไม่มีอาหารการกินแม้แต่สัตว์ใดๆ ก็ไม่มียกเว้นพญาเต่าเรือน จึงได้แต่นอนรอคอยความตาย บ้างก็ร่ำๆ จะเข้ากินกันเป็นอาหาร
 

ดังนั้น พระโพธิสัตว์ เห็นพ่อค้าและลูกเรือทั้งหลาย จะพากันมาอดตายกันหมดก็เกิดความสลดใจ และเห็นว่าตัวเราก็มีเนื้อมาก อีกทั้งอายุก็มากแล้ว หากต้องตายไปตามอายุร่างกายก็จะเน่าเปื่อยหาประโยชน์ไม่ได้ ซึ่งชีวิตนั้นก็เกิดแก่เจ็บตายก็เลยอธิษฐานเอาร่างกายตนเป็นทาน

จึงคลานมาที่หน้าผาแล้วทิ้งตัวลงไปทำให้กระดองกระแทกกับแง่หินแตกกระจาย เนื้อก็ไหลออกมากองอยู่ที่พื้นเบื้องล่าง และทำให้พ่อค้ากับลูกเรือทั้งหลายได้อาศัยเนื้อเต่ากินเป็นอาหาร จึงรอดตาย จนกระทั่งมีเรือผ่านมารับไปและจากการกระทำของ พระโพธิสัตว์ ในการอุทิศร่างโดยการเลื่อนลงมาจากหน้าผานั้นเลยเรียกกันว่า “พญาเต่าเลื่อน”

คำว่า “เต่าเรือน” จึงเป็นนามของ พระโพธิสัตว์ ที่มีรูปร่างใหญ่และคำว่า “เต่าเลือน” จึงเป็นนามของ พระโพธิสัตว์ ขณะเลื่อนตัวเองลงมาจนกระดองแตกถึงแก่ความตายเพื่อเอาเนื้อเป็นทานและพลาหารต่างๆ บนยอดเขาบนเกาะร้างกลางทะเลและร่างกายของพระองค์ใหญ่เท่ากับเรือนหลังใหญ่ ๆ เรียกกันว่า เต่าเรือน

ดังนั้นครูบาอาจารย์ในสมัยโบราณจึงได้สร้างวัตถุมงคลเป็นรูปพญาเต่าเรือน ด้วยเชื่อว่าจะทำให้ทำมาค้าขายดี เพราะถือว่าพญาเต่าเรือนอยู่ในชาติหนึ่งขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระองค์เคยเสวยชาติเป็นพญาเต่าเรือน ได้สละเลือดเนื้อชีวิตเพื่อเป็นทานแก่สัตว์ผู้ยากไร้ เกจิอาจารย์ต่างๆ ในอดีตจึงมีการสักยันต์ตามตัวและทำเครื่องรางเพื่อไว้ใช้ ด้วยเหตุที่ว่าสารพัดใช้ ตามอธิษฐาน วิเศษนักเป็นได้ทุกอย่าง เช่น ทำให้มีโชคลาภ เงินทองหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย ค้าขายจะเจริญก้าวหน้า และเป็นมงคลแก่ผู้บูชายิ่งนัก

การทำเครื่องรางพญาเต่าเรือนในสมัยโบราณนั้น มักนิยมใช้กระดองเต่าตายซากหรือตายเองซึ่งถือเป็นหลัก โดยห้ามฆ่าจากนั้นก็จะนำกระดองเต่ามาลงอักขระหัวใจพญาเต่าเรือน ที่ว่า “นา สัง สิ โม” และอักขระ พระเจ้าห้าพระองค์ ที่ว่า “นะ โม พุท ธา ยะ” จากนั้นนำไปปลุกเสก

ทั้งนี้ มีคติความเชื่อว่า เครื่องรางพญาเต่าเรือนเป็นของดีที่หายากและมีความสำคัญประจำบ้านเรือน และป้องกันภัยพิบัติอันตรายทุกประการจากโจรภัย วาตภัย อัคคีภัย ฯลฯ เรียกว่า หากใครมีไว้บูชาถือว่าเป็นแก้วสารพัดนึกเลยก็ว่าได้ แต่ปัจจุบันกระดองเต่าที่ตายซากหรือตายเองหาได้ยาก เกจิอาจารย์จึงใช้วิธีเขียนอักขระบนแผ่นโลหะหรือผ้ายันต์เป็นรูป “พญาเต่าเรือน” แล้วนำมาปลุกเสก

ติดตามข่าวสาร คมชัดลึก อื่นๆ ได้ที่
Website -  www.komchadluek.net
Facebook - https://www.facebook.com/komchadluek
LineToday - https://today.line.me/th/v2/publisher/100057
Instagram - https://www.instagram.com/komchadluek_online/
Twitter - https://twitter.com/Kom_chad_luek
Youtube - https://www.youtube.com/user/KOMCHADLUEK/
Tiktok - https://www.tiktok.com/@komchadluekonline
เช็กรายชื่อศิลปินเข้าชิง "คมชัดลึก ลูกทุ่ง Awards 2565" ใครคือ 6 Candidate กับ 8  สาขา Popular Vote ได้ที่นี่   https://awards.komchadluek.net/#