คิดสวนทาง - แมคเบธ | คมชัดลึก

 ในเดือนนี้นับว่าเป็นความโชคดีของคนไทยที่บทละครเรื่องนี้ได้ถูกนำมาแสดงใหม่ เนื่องในวาระครบรอบสี่สิบปีของการจัดตั้ง ภาควิชาศิลปการละคร ของคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ณ ศูนย์ศิลปการละครสดใส พันธุมโกมล อาคารจักรีมหาสิรินธร คณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ 

 รองศาสตราจารย์สดใส พันธุมโกมล ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งและเป็นผู้รับผิดชอบในการจัดทำ หลักสูตรศิลปการละครของภาควิชานี้มาตั้งแต่ พ.ศ. 2507 และได้ดำเนินการจัดตั้งจนแล้วเสร็จ ในปี พ.ศ. 2514 นั้น เป็นผู้ที่เหล่าลูกศิษย์ลูกหาเคารพรักเป็นอย่างยิ่งและจะเรียกกันว่า “ครูใหญ่” กันจนติดปาก ท่านเป็นผู้ที่มีคุณานุปการต่อวงการแสดงของไทยเป็นอย่างมาก ลูกศิษย์ที่จบออกไปจากสถาบันนี้ได้มีโอกาสออกไปสร้างความเจริญก้าวหน้าให้แก่วงการแสดงของไทยมาเป็นลำดับ

 ผมได้มีโอกาสไปชมการแสดงละครเรื่องนี้มาเมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา เมื่อเดินเข้าไปในโรงละคร ความรู้สึกดีๆเก่าๆ ก็กลับมา โรงละครเป็นโลกที่พิเศษที่จะพาคุณหลุดออกไปจากความเป็นจริงที่คุณกำลังประสบอยู่ ไม่ว่าคุณจะทุกข์หรือสุข คุณก็สามารถทิ้งมันไว้ได้ที่หน้าโรงละคร และก็เข้าไปในโลกใหม่แห่งจินตนาการ ไปรับรู้สาระ ไปสัมผัสกับความสามารถ ไปชื่นชมกับผลแห่งความอุตสาหะพยายามที่ต้องการความเป็นเลิศ ไปร่วมดำเนินไปในเวลากับบทละคร ไปร่วมอารมณ์ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับตัวละคร ดีใจกับเขา เสียใจกับเขา ตื่นเต้นแทนเขา และอีกมากมายหลายประสบการณ์ที่จะได้รับ ส่วนที่ดีที่สุดคือคุณลืมวุ่นวายกับตัวของคุณเองไปได้ชั่วขณะหนึ่ง

 ผมเคยไปร่วมงานโดยเล่นเป็นนักดนตรีคนหนึ่งร่วมกับอาจารย์บรูซ แกสตัน ในละคร เรื่อง “กันตัน” ของภาควิชาการละครเมื่อปี พ.ศ. 2523 ก็สามสิบกว่าปีมาแล้ว ความประทับใจในการที่ได้มีโอกาสร่วมอยู่ในครอบครัวอันอบอุ่นนั้นก็ยังไม่ได้เลือนหายไป ทุกคนมุ่งมั่นที่จะนำเสนอสิ่งที่ดีที่สุด ชอบที่สุดก็ตอนคอมเมนท์หลังการแสดงทุกรอบ เพื่อปรับปรุงแก้ไขให้ดียิ่งขึ้น แม้แต่ก่อนรอบสุดท้าย ที่ลืมไม่ได้ก็คืออาหารกล่อง เป็นความตื่นเต้นอย่างหนึ่งว่าวันนี้จะได้กินอะไร ช่วงที่ประทับใจก็เห็นจะเป็นช่วงที่มีนิสิตสาวๆ มาช่วยแต่งหน้าให้

 ขอปรบมือดังๆ ถึงดังมากให้กับครู ”เฟี๊ยต” อาจารย์ดังกมล ณ ป้อมเพชร ที่ทำให้ผมนึกถึงครู ”เฟี๊ยต” ที่ผมรู้จักไม่ได้เลยนอกจากความเป็น ”แมคเบธ” ครูแอ๋ว รองศาสตราจารย์อรชุมา ยุทธวงศ์ ผู้หญิงที่อ่อนหวานแสนดีไปหมดทุกเรื่อง จะมาเล่นบทของหญิงที่มีจิตใจมักใหญ่ใฝ่สูง และมีความมืดดำอำมหิตในจิตใจเช่นนั้นได้ เหล่าแม่มดที่แสดงได้ดีมากๆ โดยเฉพาะเสียงหัวเราะ เย้ยหยันที่มีต่อ ”แมคเบธ” ดนตรีของอาจารย์สินนภา สารสาส ที่หยอดไว้พองามไม่ไปรบกวนบทสนทนา โดยเฉพาะเพลงในช่วงวอล์กอินเพื่อจะเตรียมอารมณ์คนดู พ่ออี๊ด สุประวัติ ปัทมสูต แม้จะแสดงเพียงเล็กน้อยแต่มีน้ำหนักมาก และแน่นอนครูนพ รองศาสตราจารย์นพมาส แววหงส์ ที่ทำให้พวกเราได้มีโอกาสชมละครดีๆ แบบนี้ได้อีก รวมไปถึงทีมงานทุกคนที่อยู่กองหลังซึ่งเดาว่าก็น่าจะมีเป็นประมาณกองทัพหนึ่ง ช่วยกันผลักดันให้เกิดเป็นละครเรื่องนี้ขึ้นมา

 การแสดงนี้จะมีถึงวันที่ 19 เดือนนี้ และบทความนี้ก็ไม่ได้เป็นการประชาสัมพันธ์อันใด เพราะว่าจองเต็มหมดแล้วทุกรอบ จนต้องเพิ่มรอบค่ำวันอทิตย์ที่ 12 และ 19 อีกสองรอบ ที่น่าประหลาดใจก็คือทำไมถึงมาจัดกันตอนนี้ที่เป็นช่วงการหาเสียงเลือกตั้ง น่าจะเป็นเรื่องของความบังเอิญมากกว่า แต่อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่าเป็นละครที่ผู้สมัครรับเลือกตั้งควรจะได้ชมเป็นอย่างยิ่ง เพราะเป็นบทเรียนที่น่าศึกษาว่า ความหายนะของความโลภ โกรธ หลง ก็คือความ ตายหรือมีสติวิปลาสไป ซึ่งมีแสดงให้เห็นเป็นรูปธรรมได้จากละครเรื่องนี้

 จัดรอบพิเศษให้แก่นักการเมืองอีกสักรอบดีมั้ยครับ

"จิรพรรณ อังศวานนท์"