ทึ่ง ‘ก็อต’เล่นหนังฮอลลีวู้ดประกบ 'แมทธิว แม็คคอนาเฮย์' | คมชัดลึก

          เป็นอีกหนึ่งนักแสดงไทยที่ได้โกอินเตอร์อย่างเต็มตัว สำหรับ “ก็อต” จิรายุ หลังได้แสดงบท “แดนนี่” ในภาพยนตร์เรื่อง "Gold" ประกบกับพระเอกดังของฮอลีวู้ดอย่าง "แมทธิว แม็คคอนาเฮย์" โดยภาพยนตร์เรื่องนี้มีกำหนดฉายช่วงคริสมาสต์นี้ “บันเทิง คมชัดลึก” ได้ติดต่อไปหาหนุ่มก็อต เพื่อสอบถามถึงเรื่องนี้ หนุ่มก็อตเล่าให้ฟังว่า

 

 

 

         “ผมไปแคสติ้งตามปกติ แล้วก็ติดเข้าไปในรอบสุดท้าย จริงๆ เรื่องการสมัครแคสติ้งก็เหมือนหนังเรื่องอื่นๆ คือหนังต่างประเทศ ก็จะมีแคสติ่้งที่ทำหนังต่างประเทศอยู่ไม่กี่ที่ แต่ละที่ก็จะมีคนที่เขารู้จัก ก็จะชวนๆ กันมา ว่าต้องการคนที่พูดภาษาอังกฤษได้ ผมพอรู้ข่าวก็ไปแคสติ้ง อย่างที่คนอื่นๆ เขาไปกัน เป็นบริษัทที่เมืองไทย ผมไปแคสติ้ง 2 รอบ รอบแรกกับไทย รอบที่สองกับโปรดิวเซอร์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ ในตอนแรกบทที่เขาส่งมาให้แคสมี 2 บท แต่ผมเลือกที่จะแคสในบทแดนนี่แค่บทเดียว ในตอนที่ไปแคสผมก็ดีไซด์ไปหลายแบบ เล่นให้เขาดูหลายแบบ 

         บทของแดนนี่ คือเป็นคนอินโดนีเซีย ในเรื่องแดนนี่จะเป็นลูกชายประธานาธิบดีของอินโดนีเซีย ซึ่งในเรื่องแมทธิว แม็คคอนาเฮย์ เขามามีส่วนในเรื่องการทำทองในอินโดนีเซีย และต้องผ่านคนที่มีอำนาจ ซึ่งก็คือเราในบทแดนนี่ ในเรื่องก็จะมีการเจรจาตกลงกัน ในตัวบทแดนนี่ ก็จะแสบพอสมควร ก็จะโกงพระเอกหน่อยๆ จริงๆ ก็ไม่หน่อย เยอะเลยแหละ (หัวเราะ)”

 

หนังเรื่อง “Gold” ถ่ายเมื่อไหร่

         “ถ่ายตอนที่ผมถ่ายละครเรื่อง “ชาติพยัคฆ์” ซึ่งเรื่องนี้ถ่ายทำที่เมืองไทย ที่โรงแรมโอเรียนเต็ล และก็โรงแรมเดอะสยาม ซึ่งการถ่ายทำของเขาเงียบมาก ผมเองก็เงียบเหมือนกัน (เขาบอกให้เก็บเงียบเหรอ) ไม่ เขาไม่ได้บอกก็ปกติ แต่ตัวผมอยากให้หนังออกมาก่อน แต่พอทีเซอร์หนังออกมามีการตัดฉากนั้นฉาย (ฉากที่ก็อตเล่น) ผมนี่กระโดดโลดเต้น ความตั้งใจแรกคืออยากรอให้หนังเข้าก่อน แล้วค่อยบอก แต่พอมีทีเซอร์ออกมา มีประโยคนั้นที่เราพูด ก็เลยเอาเลย ความรู้สึกแรกที่เห็นทีเซอร์ คือผมกรี๊ดลั่นบ้านเลย ผมดูทีเซอร์ตอนประมาณเที่ยงคืน ผมปลุกแม่กับพี่ชายขึ้นมาดู มันเป็นความฝันของเด็กคนหนึ่ง"

 

ก่อนจะได้เล่นเรื่องนี้ “ก็อต” เพียรพยายามมาเยอะมาก

          "จริงๆ ก้าวนี่้ไม่ใช่ก้าวแรกของผม เป็นก้าวที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ผมเริ่มจากการเป็นแบ็คสเตจ เป็นคนทำเบื้องหลัง สุดท้ายก็ได้มาเป็นนักแสดง ค่อยๆ ไต่ขึ้นมาจากละครเช้า 9 โมง ขึ้นมาเป็นละครเย็น มาเป็นละครหลังข่าว แล้วก็ขึ้นไปเป็นหนังฮ่องกง และล่าสุดก็หนังเรื่องนี้ หนังฮอลลีวู้ด ผมก็ไต่มาหลายขั้น ความฝันของผม คือเป็นนักแสดง ผมเป็นนักแสดงไม่ใช่ดารา ผมอยากให้คำว่านักแสดงมันปะทุออกมา ว่าอันนี้คืออาชีพนักแสดง เป็นอาชีพหนึ่งที่หากินได้ และเป็นอาชีพหนึ่งที่ต้องพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง มันเหมือนทุกอาชีพทุกสายงานที่ต้องมีการพัฒนาตัวเองตลอดเวลา

 

         อย่างหนัง ฮอลีวู้ด ผมไปแคสมาเป็นสิบๆ เรื่องแล้ว ถามว่าท้อไหม มันไม่ท้อ เพราะเราก็ต้องยอมรับว่าที่เราไม่ได้ เพราะเราห่วย ผมว่าเรื่องแบบนี้ มันเป็นเรื่องของความพยายาม ผลที่ออกมามันทวีคูณ มันคูณ 10  ผมแคสหนังฮอลีวู้ดมาหลายเรื่อง มันก็มีเหตุผลหลายอย่างที่เราไม่ได้ เราอาจจะไปอยู่ในที่ๆ เขาไม่ต้องการเรา บางทีเขาต้องการคนสูง 190 แต่ผมสูง 179 เราเข้าไปมันก็แย่ หรือเราต้องไปแคสติ้งในบทที่ต้องไปต่างประเทศหลายเดือน โอเคเราไม่ไป เพราะเรามีงานที่เรารับไว้ที่นี่แล้ว ผมไม่รู้สึกว่าตัดโอกาสตัวเอง ผมรับละครที่เมืองไทยไว้แล้ว ถ้าผมไปเล่นหนังฮอลีวู้ด ความรู้สึกของผู้จัดละครจะเป็นยังไง โอกาสจะเหมาะหรือไม่เหมาะ ผมว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความพยายามของเราด้วย การที่เราแคสเยอะ มันก็คือโอกาสที่เราเจอเยอะกว่าคนอื่น ในขณะที่คนอื่นแคส 3-4 ครั้ง แล้วท้อไป มันก็หยุดอยู่แค่นั้น หรือถ้าผมท้อ ผมก็จะไม่ได้เรื่องนี้" 

 

เคยตัดโอกาสตัวเอง เพราะมีงานละครที่เมืองไทย

         "งานหลักของผมอยู่ที่เมืองไทย ผมรับละครที่เมืองไทยไว้ก่อนไปแคสหนังฮอลีวู้ด ผมต้องทำหน้าที่กับงานที่ผมรับไว้ให้ดี เราต้องจำลองตัวเองว่าถ้าเราเป็นผู้จัด แล้วมีนักแสดงที่แว่บให้หายไปตลอด เราก็คงไม่พอใจและผมก็คงไม่เป็นแบบนั้น ถามว่าจากเรื่องนี้ิจะมีโอกาสต่อยอดไปเรื่องอื่นๆ ไหม มันต้องมีอยู่แล้ว"

 

 

มาถึงงานที่ประเทศไทย อย่างเรื่อง “คมแฝก” กันบ้าง กับบท “แสน ราชสีห์”

          “สำหรับผมรู้สึกว่า การเป็นนักแสดงในชีวิตของแต่ละคน ไม่ว่าจะเป็นฮอลลีวู้ด หรือคนไทย มันจะมีเรื่องหนึ่งที่คนจะรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ใช่สำหรับชีวิตเรา อย่างพี่นก (ฉัตรชัย เปล่งพานิช) สำหรับผมว่าใช่ที่สุด ก็น่าจะเป็นตี๋ใหญ่ คนก็จะจดจำพี่นกในเรื่องตี๋ใหญ่ พอได้บทนี้มา ผมก็มั่นใจว่าบทนี้เป็นบทที่ใช่ที่สุดสำหรับผม ผมมีอะไรเก็บกดอีกเยอะ ที่จะปลดปล่อยออกมา”

 

“นก” ฉัตรชัย มั่นใจในตัว “ก็อต” มากว่าจะเป็น “แสน ราชสีห์” ได้

         “(หัวเราะ) ผมมีพี่นกเป็นไอดอล ผมมองพี่นก ตามพี่นกแทบจะทุกอย่างเลย เวลาทำงานผมดูพี่นกว่าละเอียดอ่อนแค่ไหน ผมมองเขาจากไกลๆ และก็มานั่งฝึกฝนตัวเองให้เป็นแบบเขา พี่นกเหมือนเป็นแสงที่ผมพยายามตามเขาไป เพื่อไปเป็นมืออาชีพให้ได้ เวลาพี่นกพูดอะไรในกอง จะพยายามเก็บรายละเอียด มานั่งฝึกปรือตัวเอง ทั้งคำติ คำชม อะไรก็แล้วแต่ ส่วนใหญ่ผมจะคุยกับพี่นกเป็นแบบพี่แบบน้อง แบบผู้ชายคุยกัน และทำให้ผมมีอิสระทางความคิด พอมีอิสระทางความคิด ทำให้ผมครีเอทอะไรก็ได้มาขายพี่เขา แล้วพี่เขาก็เปิดรับแทบทุกไอเดียเลย ในขณะที่คนอื่น ผมอาจจะไม่ได้คุยกันแบบนี้ คือพี่นกมั่นใจในตัวผม ผมมั่นใจในตัวพี่นกมากกว่า เพราะว่าผมทำงานกับพี่นกมาเกือบปี เห็นการทำงานของพี่นก พี่เขาทำงานศิลปะจริงๆ แล้วถูกจริตเรา เพราะเราก็ชอบทำงานท่ี่ภาพสวยๆ ศิลปะ มีบู๊ด้วยมันถูกจริตกับเรา”