The Mentalist สืบจิต ไขปริศนา 2 | คมชัดลึก

The Mentalist 2
ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 23.00 น. ทางช่อง NOW26

    เขตนาปาเหนือ แคลิฟอร์เนีย พบศพหญิงสาว ทีมลิสบ้อนไปถึงนายอำเภอรอรับ และพาไปดูศพเมลานี่ นายอำเภอเดาว่าพวกขี้ยาที่กำลังเดินทางไปรัฐอื่น แพ็ททริกว่าต้องเป็นคนพื้นที่ และศพไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเพื่อลวนลาม ลิสบ้อนว่าอาจเรื่องชู้สาว แพ็ททริกว่าอาจเป็นเรื่องแฟน แต่เขารู้สึกว่าไม่ใช่ นายอำเภอสงสัยว่าแพ็ททริกเป็นใคร
    พวกลิสบ้อนไปที่บ้านของเมลานี่ บอกกับเมอร์ซิเดสกับโจว่าพบศพลูกสาวเขาแล้ว เมอร์ซิเดสร้องไห้เสียใจ แพ็ททริกเข้าไปในบ้าน พบห้องของเมลานี่ เห็นแฟร้งกี้น้องชายเธอนั่งอยู่จึงเข้าไปคุยด้วย
    แฟร้งกี้ถาม "คุณเป็นใคร"
    "ฉันแพ็ททริก เจนมากับตำรวจ นี่ห้องพี่สาวเธอเหรอ"
    "ครับ พี่สาวผมถูกฆ่าใช่มั้ย"
    "ใช่"
    แฟร้งกี้พยักหน้า เขามองว่าแพ็ททริกต้องรู้ว่าใครคือคนฆ่าพี่สาวเขา แฟร้งกี้บอกว่าให้บอกเขาที
    แพ็ททริกลงนอนบนเตียงของเทรีซ่าแล้วก็พบภาพเมลานี่กับเพื่อนสนิท ส่วนลิสบ้อนก็ยังคุยกับพ่อแม่ของเมลานี่ สอบถามว่าเทรีซ่ามีแฟนขี้หึงมั้ย เมอร์ซิเดสกับโจว่า
    "เป็นคนรักนวลสงวนตัว และตั้งปฏิญาณว่าจะถือพรหมจรรย์ตอนอยู่ม.3 เธอยังใส่แหวนวงนั้นจนทุกวันนี้"
    สำนักงานใหญ่ซีบีไอ.ซาคราเมนโต้ แวน เพ้ลท์กำลังโทรศัพท์บอกข้อมูลลิสบ้อน แพ็ททริกก็บอกลิสบ้อนว่า
    "เธอมีแฟนด้วยนะ รู้จักกันตอนออกร้านช่วงคริสต์มาส..ถ้าไม่แก่เกิน ก็ใกล้ชิดเกินไป อาจร้ายกาจจนบอกพ่อแม่ไม่ได้ พนันว่าต้องร้ายกาจแล้วชื่อขึ้นต้นด้วยตัวเอช"
    "มิน่าถึงไม่สวมแหวนพรหมจรรย์"
    "ให้ตายสิ คืนนั้นมีคนโทรแจ้งให้ไปที่ชานด์ ครี้กเวลาไล่เลี่ยกับที่เธอถูกจับตัวไปพวกเมาแล้วเบี้ยวตังค์"
    "พอสังเกตเห็นอะไร ที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีบ้างมั้ย"
    นายอำเภอว่า "โอ้ ให้ตายสิ เห็น ตอนผมไปถึง เห็นรถกระบะสีดำคันใหญ่รีบร้อนขับออกไปจากลานจอดรถเร็วมาก"
    ลิสบ้อนนำทีมไปที่ร้านอาหารคุยกับมัลคั่มกับแซนดร้าเจ้าของร้านที่เมลานี่ทำงาน ขณะที่แพ็ททริกนั่งกินอาหารอย่างสบายใจ จนลิสบ้อนที่กำลังสอบสวนมองอย่างไม่พอใจ
    มัลคั่มว่า "เธอทำงานช่วงหน้าร้อนติดต่อกัน 3 ปี เป็นเด็กดีด้วย"
    แพ็ททริกแทรก "อร่อยมากครับ"
    "แน่อยู่แล้ว"
    แซนดร้าว่า "ไม่อยากจะเชื่อ..ฉันยืนอยู่แถวลานจอดรถตรงนั้นแท้ๆ "
    "คิดไม่ถึงเลย ลองนี่สิ"
    "ไม่เป็นไรค่ะ"
    แพ็ททริกพูดสวน "อร่อยนะครับ"
    "พอรู้มั้ยเมลานี่มีเรื่องอะไรผิดใจกับเพื่อนร่วมงานบ้างรึเปล่า มีเรื่องแฟนมั้ย"
    "ไม่มี"
    แพ็ททริกแทรกอีก "อื้อ จานนี้อร่อยจริงๆ ใส่ใบกระวานใช่มั้ย"
    มัลคั่มว่า "ใช่ ยี่หร่าด้วย"
    "แถมเนยเยอะด้วย" แพ็ททริกว่า มัลคั่มหัวเราะ แซนดร้าให้เบาๆ 
    มัลคั่มว่า "ไม่ต้องอายหรอกน่า ใส่เนยเยอะ เป็นข้อดีคือการทำตามใจและใส่ที่อยากใส่"
    ลิสบ้อนซักต่อ "คืนนั้นเมลานี่ออกจากที่นี่กี่โมง จะระบุเวลาเกิดเหตุต้องรู้เวลาที่แน่นอน"
    "ฉันรู้ว่าเธอออกไปก่อน ถ้าแน่นอนก็ต้องดูที่บัตรตอก"
    "ไม่ใช่ว่าผมจะโม้ ผมมีลูกน้อง 20 คน ผมจะออกจากครัวต่อเมื่อมาฉี่หรือไปต่อว่าลูกค้า"
    แซนดร้าพูดเน้น "เรื่องเศร้าแต่จริง"
    แซนดร้ากับมัลคั่มพาลิสบ้อนไปในครัว แซนดร้าชมว่า
    "เมลานี่เสิร์ฟอาหารเก่งมาก เราเรียกเธอว่า”เบ็ตตี้ บัตเตอร์ฟิงเกอร์” เป็นคนที่ตั้งใจทำงาน ออกตอน 5 ทุ่ม 25 ค่ะ"
    ราเควลเดินเข้ามา แพ็ททริกเห็นก็จำได้ทักเธอว่า
    "คุณเป็นเพื่อนสนิทเมลานี่ใช่มั้ย"
    ราเควลไม่พอใจ "ไม่ใช่หรอกค่ะ เธอก็ใช้ได้"
    "โอ้ เพราะบนผนังห้องนอนมีรูปคุณถ่ายคู่กับเธอ ก็แปลกนะ ว่ามั้ย"

    ลิสบ้อนสอบสวนราเควล เธอว่าไม่รู้ว่าเมลานี่มีรูปคู่กับเธอได้ยังไง ลิสบ้อนพยายามพูดเตือนให้ราเควลพูดความจริง เธอว่าถ้าช่วยได้ช่วยแล้ว พอลิสบ้อนออกไปแล้วสั่งให้โชคุยต่อ แต่แพ็ททริกขอโชคุยตามลำพังกับราเควลสักหนึ่งนาที
    แพ็ททริกนั่ง "เฮ่อ คุณมองหน้าผม ก่อนที่จะคุณจะหลับคืนนี้ ช่วงที่อยู่บนเตียงผ่อนคลาย แล้วค่อยเคลิ้มหลับ อยากให้คุณคิดถึงผม คิดถึงผมและคิดว่าคุณบินได้ คิดว่าตัวเองตัวเบา ล่องลอยไปไหนก็ได้ที่คุณอยากไป ปลอดภัย สงบเงียบ ไร้กังวล..คุณโบยบินไปแล้วทิ้งภาระทั้งหมดทิ้งเรื่องกังวลใจทั้งหลายไปลองคิดตาม เป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ ครั้งหน้าที่เจอผม คุณจะจำความรู้สึกแบบนี้ได้แล้วอยากบอกความจริง แล้วเมื่อคุณได้บอกคุณจะเหมือนยกภูเขาทั้งลูกออกจากอก พอผมมาทักคุณ คุณจะรู้สึกตัวเบาเหมือนขนนกราวกับล่องลอยอยู่ในอากาศ นั่งคิดอยู่นี่สักพักแล้วค่อยกลับไปทำงาน"
    ราเควลลุกขึ้นออกไปเลย
    เมื่อไปตรวจล็อกเกอร์พบข้อความ ลิสบ้อนสั่งให้เก็บไว้เป็นหลักฐาน แต่แพ็ททริกขอยืมไปจับฆาตกร โดยเรียกทุกคนมารวมตัวแล้วประกาศว่า
    "เราพอจะรู้ตัวฆาตกรที่ฆ่าเมลานี่ ฆาตกรที่ฆ่าเมลานี่อยู่ในนี้ด้วยเราเจอโน้ต อยู่ในล็อคเกอร์เมลานี่ เรามีเหตุผลให้เชื่อว่าคนที่เขียนโน้ตอันนี้..เป็นฆาตกร ใช่ ฆาตกรคงโชคร้ายแล้ว เจ้าหน้าโชนี้เป็นหัวหน้าแผนกเชี่ยวชาญด้านการอ่านลายมือพวกคุณทุกคนจะต้องเขียนหนังสือให้กับเรา มือซ้าย..และมือขวาแล้วโชจะตรวจตัวอย่างลายมือว่าใครคือคนเขียนจดหมาย แล้วใครที่เป็นฆาตกร"
    แรนด่อลฟังแล้วเป็นลม เขาจึงถูกจับตัวมาสอบสวน เขายอมรับว่าออกไปรอเธอ หวังจะขอเธอเป็นแฟน แต่โดนเธอปฏิเสธ ตอนเช้ากลัวเธอไปร้องเรียนจึงเขียนคำขอโทษไปใส่ล็อกเกอร์เธอ แพ็ททริกบอกลิสบ้อนว่าแรนด่อลพูดจริง ลิสบ้อนยังไม่ปักใจเชื่อนัก พอดีแวน เพ้ลท์โทรมาให้ข้อมูลเพิ่มว่า
    "ไม่เจออะไรมาก..มีรายนึงถูกจับไป โดนมัดด้วยเทปสีน้ำเงิน 2 เดือนก่อน ที่แฟร์ฟิลด์"
    แพ็ททริกถาม "เกิดอะไรขึ้น"
    "เธอชื่อโดโลเรส ซานเชสอายุ22 คนงานในไร่ต่างถิ่นถูกจับตัวที่ท่ารถ ไม่รู้ว่าโดนจับได้ไง ฟื้นอีกทีอยู่บนเตียงในโรงแรม ถูกมัดด้วยเทปกาวไม่ได้รับบาดเจ็บพนักงานทำสะอาดมาเจอ ไม่เห็นคนร้าย ไม่มีผู้ต้องสงสัยกรมตำรวจแฟร์ฟิลด์สรุปว่าโดนพวกขี้เมาแกล้งซานเชสแจ้งความ แต่พอออกจากเมืองคดีก็ค้างเติ่ง"
    "น่าสนใจนะ"
    ลิสบ้อนแทรก "อย่าได้คิดทำอะไรบ้าๆ เลยนะ"
    "มีอะไรเชื่อมโยงกันอีกมั้ย"
    "เอ่อ มีค่ะ ซานเชสผมสีแดงเหมือนโอคีฟ"
    ลิสบ้อนว่า "ใจเย็น มันก็เป็นเทปกาวธรรมดาและผู้หญิงผมแดงมีตั้ง 25 ล้านคนในแคลิฟอร์เนีย"
    "ก็จริงนะ คุณพูดถูก"
    ลิสบ้อนแทรก "ใช่"
    "แค่สมมุติเล่นๆ ถ้าคนก่อเหตุทั้ง 2 คดีเป็นคนเดียวกันเขาลักตัวผู้หญิงผมแดงจับเธอมัด แล้วพาไปโรงแรม แต่เกิดสงสารขึ้นมาเลยไม่ได้ทำอะไร พอเดือนนึงให้หลังจับสาวผมแดงอีก แต่วางแผนไม่ดีเลยฆ่าปิดปาก ตอนเธอสติแตก ฟังแล้วคิดยังไง"
    ลิสบ้อนตอบทันที "เขาโง่มาก"
    "โจรมือใหม่เลยสับสน กระหายอยากทำชั่วแต่สำนึกและความกลัวก็ห้ามเขาอยู่ เขาถึงวางแผนการเรื่องนี้ได้ไม่ดีพอ เลยเกิดผิดพลาด"
    "หรือไม่คุณก็คิดไปเอง เมลานี่ถูกคู่รักลึกลับของเธอฆ่าตาย เราแน่ใจได้ว่าเธอต้องมีนัดกับคนที่จับตัวเธอไป"
    แวน เพ้ลท์ส่งเสียงมาว่า "โทษนะคะ ฉันยังอยู่ อยากให้ทำอะไรอีก"
    แพ็ททริกว่า "โทรไปตามโรงแรมต่างๆ ในรัศมีของชานด์ครี้ก 10 ไมล์..ดูว่าใครจองห้องเงินสดแล้ว ไม่ไปในคืนเกิดเหตุบ้าง"
    ลิสบ้อนว่า "ตามเบาะแสที่น่าเชื่อถือก่อนตรวจสอบว่าคนไหนในแถบนาปาที่ขับกระบะสีดำขนาดใหญ่มั่ง"
    แวน เพ้ลท์รับคำ "ได้เลยค่ะ"
    "ถ้าเรื่องแฟนไม่เวิร์ก เราจะลองประเด็นโรคจิตมือใหม่ของคุณ ตกลงมั้ย"
    "ก็ได้"
    ราเควลมาให้ปากคำอีกครั้ง ตอนแรกบอกแต่ว่าไม่รู้เรื่อง แต่พอแพ็ททริกทักทายแบบโดนตัว 
    ราเควลถอนใจแล้วกล่าวว่า "เมลานี่ชอบอยู่กับ..เฮ็กเตอร์ โรเมเรซ เขาเป็นญาติห่างๆ ของฉันเองครั้งนึงฉันไปงานออกร้านกับเขา แล้วเราไปเจอเมลานี่ต่อมาพวกเขาก็เหมือนนิยาย โรมิโอกับจูเลียต คืนนั้นเธอไปพบเขา"
    ลิสบ้อนถาม "คืนที่เธอตาย"
    ราเควลพยักหน้า "ใช่ค่ะ ที่ฉันไม่ได้บอกคุณ เพราะฉันกลัวรู้จักแก๊งค์ "เอจ บอล โลโค่” มั้ย..เขาคุมการค้ายาทั่ววาคาวิลล์ไม่ต้องแฉ ถ้าเขาไม่พอใจก็สั่งเก็บแล้ว เรื่องจริงค่ะ" ราเควลถอนใจ 
    ลิสบ้อนแปลกใจว่าทำไมราเควลสารภาพง่ายจัง สุดท้ายก็จับได้ว่าแพ็ททริกสะกดจิต ลิสบ้อนคาดโทษโชที่ปล่อยให้แพ็ททริกทำกับพยาน

    ทีมลิสบ้อนตามไปจับ เฮ็กเตอร์ แฟนของเมลานีที่บ้าน เขาพยายามหนีแต่ก็ไม่รอด ถูกนำตัวมาสอบสวน เขาว่าคนที่มาตรงให้สอบสวนตรงนี้ควรเป็นเมลานี แล้วเขาควรตาย เขาบอกว่าเป็นคนบอกเมลานีเองว่า ลิสบ้อนถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
    "เรานัดเจอกันที่ร้าน..ตอนประมาณ5ทุ่มครึ่ง ผมไปช้า10นาที เธอยังไม่ออกมาผมรออยู่แค่แป๊บเดียว แล้วก็ไป ผมความอดทนต่ำ ตอนนั้นผมโกรธผมคงเกลียดตัวเองไปทั้งชาติ ผมปล่อยให้เธอถูกฆ่า เพียงเพราะผมไม่ชอบรอใคร"
    "เป็นการยอมรับที่น่ายกย่องมากคุณรู้สึกยังไงที่เธอต้องไปเรียนมหาลัยฤดูใบไม้ร่วงนี้"
    "ผมภูมิใจ และดีใจกับเธอ"
    ลิสบ้อนสวน "เธอกำลังจะทิ้งคุณไป"
    เฮ็กเตอร์พูดสวน "ผมก็อยากให้เธอทิ้งผมไป อยากให้เธอไปไกลๆ ผมบอกให้เธอไปแอลเอ.แล้วอย่ากลับมาหาคนไร้ค่าอย่างผม"
    พอออกมาแพ็ททริกก็บอกลิสบ้อนว่าเฮ็กเตอร์พูดความจริง แต่ลิสบ้อนยังไม่ปักใจเชื่อทั้งหมด
    "เขาตีบทแตก คุณเป็นคนบอกประเด็นเรื่องแฟนเอง"
    แพ็ททริกพูดสวน "ผมบอกเมลานี่มีแฟน ไม่ได้บอกว่าเขาฆ่าเธอ"
    "ถ้าไม่ใช่เขา แล้วใครทำ ถ้าคุณว่าคนร้ายชอบสาวผมแดงกับเทปกาวสีเงินอีก ฉันจะกรี๊ด"
    "อย่ากรี๊ดเลยนะ"
    "คุณมีเหตุผลของคุณ ฉันเข้าใจ แต่คุณคิดเลยเถิดจากหลักฐานที่มี ชอบทำแบบนี้ทุกทีคดีฆาตกรรมทุกคดีไม่ใช่ว่าจะเป็นปริศนาลึกลับซับซ้อนทุกครั้งมันไม่ใช่รูปแบบเสมอไป"
    "ไม่ใช่ แต่บางครั้งก็ใช่"
    "บางครั้งคนที่น่าสงสัยแหละทำ ส่วนมากคนที่น่าสงสัยแหละทำดูช่วงเวลาก่อน..เฮ็กเตอร์ยอมรับว่าเขาจอดรถอยู่ที่จอดรถ10นาทีงั้นก็ไม่มีเวลามากพอที่คนอื่นจะเข้าไปในที่จอดรถแล้วจับตัวเมลานี่และขับหนีไปต้องเฮ็กเตอร์แน่"
    "ถูก แต่เวลาไม่มากพอ" แพ็ททริกหันไปเห็นน้องเมลานี่ "ไงแฟร้งกี้"
    แพ็ททริกพาแฟร้งกี้ไปนั่งที่ร้าน เขาถามเด็กชายว่าเอาปืนมาหรือเปล่า แฟร้งกี้ว่าไม่มีปืน  แพ็ททริกโทรหาแวน เพ้ลท์บอกให้เธอเช็คตามโรงแรมที่เขาเคยบอก แล้วหาคนที่จ่ายเงินสดจองห้อง พอวางสายก็คุยกับแฟร้งกี้ต่อว่า
    "จะเอามีดไปฆ่าเฮ็กเตอร์เหรอ" แฟร้งกี้เปิดเป้ เอาขวานออกมาโชว์ให้ดู
    แพ็ททริกตาโต "โอ้โห คงจะเวิร์ก แต่ว่า เก็บซะ ถ้าเกิดเฮ็กเตอร์ไม่ใช่คนที่ฆ่าพี่สาวเธอล่ะ"
    "ไม่ใช่เขาเหรอ"
    "เรายังไม่รู้แน่ แต่เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เป็นหน้าที่เราเธอกลับไปอยู่กับครอบครัวก็พอ ปล่อยให้เรื่องแก้แค้นเป็นหน้าที่เรา"
    "ถ้าคุณเจอคนที่ฆ่าพี่สาวผมจริงๆ จะฆ่ามันมั้ย"
    "ไม่ ฉันคงไม่ฆ่าแต่จะให้รับโทษแบบสุดๆ" แฟร้งกี้ไม่ค่อยพอใจ "ฉันมีลูกสาว อายุไล่เลี่ยกับเธอ ถ้าไม่ตายซะก่อน ทั้งลูกและแม่"
    "แล้วไง" 
    "เพราะความยโส และความงี่เง่าถ้าไปทำให้คนเลวโกรธ มันก็เลยฆ่าซะเพื่อสั่งสอนฉันเพื่อให้ฉันเสียใจกับสิ่งที่ทำไป แล้วฉันก็เสียใจมากการทำให้เสียใจเป็นการลงโทษที่โหดร้ายกว่าการฆ่าแต่น้อยคนที่จะเสียใจและเจ็บปวดในสิ่งเลวร้ายที่เขาทำ เจ็บกว่าเยอะ" โทรศัพท์ดัง "แวน เพ้ลท์เจออะไร"
    แพ็ททริกไปห้องพักตามที่แวน เพ้ลท์แจ้งมา พนักงานพาตรวจห้อง เขาสำรวจเปิดตู้พบคลอรีนกับน้ำยาฟอกขาว แล้วคิดว่าคนเช่าห้องนี้ไว้ต้องกลับมาแน่ เขาพูดกับลิสบ้อนจะให้เธอมาดูของจริงให้ได้ 

    ลิสบ้อนกลับบอกว่า กองพิสูจน์หลักฐาน พบคราบเลือดเมลานี่ที่เบาะรถกระบะของเฮ็กเตอร์ พอไปถามเฮ็กเตอร์ว่า เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนเธอพูดจาดูถูกเลยตบสั่งสอน เลือดกลบจมูกเลย
    ลิสบ้อนย้อนถามว่า "การใช้กำลังเป็นเรื่องปกติของพวกคุณหรือว่าเพิ่งมาเกิดระยะหลังๆ" 
    "เธอเลือกผมเอง เธออยากรู้ว่าสุดขั้วเป็นไง เลยจัดให้"
    แพ็ททริกยืนยันว่าเฮ็กเตอร์พูดจริง แล้วชวนเธอไปดูสถานที่จริง ลิสบ้อนยอมไป ถึงห้องแพ็ททริกก็เปิดทีวี ซึ่งเป็นภาพกล้องวงจรปิด มี แวน เพ้ลท์กับริกส์บี้แสดงเป็นคู่รักเข้าไปในร้านมัลคั่ม ที่ชานด์ครี้ก ไวเนอรี่
    แพ็ททริกอธิบายว่า "ฆาตกรวางแผนพาเหยื่อมาห้องนี้ พอพวกมันมา เราจะอยู่นี่จะได้ทักทาย เจ๋งมั้ยล่ะ"
    "นี่เป็นมุขอำสุดยอดแห่งปีที่คุณจะขอโทษฉันตอนนี้ ใช่มั้ย"
    "คนฆ่าเมลานี่จะต้องอยู่ที่ร้านชานด์ครี้ก ช่วงเวลาของคุณพิสูจน์อย่างนั้น จะเป็นคนนอกไปไม่ได้เลย 1 ใน 20 คนนี้ฆ่าเมลานี่ในคืนนั้น ตอนนี้ทั้ง 20 คน ซึ่งอยู่ในร้านวันนี้ รวมทั้งฆาตกรด้วย"
    "และเขาจะลงมืออีกวันนี้ ไม่เอาน่า"
    แพ็ททริกพูดสวน "ไม่นะไม่ ใช่ นั่นแหละประเด็น มันจะลงมืออีกครั้ง วางแผนไว้แล้ว มันจะลงมือวันนี้เพราะเราไปยั่วให้มันทำ และเพราะมันควบคุมตัณหาตัวเองไม่ได้ มันมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องวิตถารที่โหยหานี้ มันกระหายกามวิตถาร อยากทำให้สุดขั้วไปเลย เราแค่เสนอ สิ่งที่มันอดใจไม่ได้ สิ่งที่มันจะกระโดดเข้าใส่ ไม่สนผลที่จะตามมาน่าจะลองดู ถ้าผิดก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา"
    แวน เพ้ลท์กับริกส์บี้ทานอาหารแล้วทำเป็นทะเลาะกัน ริกส์บี้ตบหน้าแวน เพ้ลท์แล้วออกจากร้านไป แวน เพ้ลท์กำลังจะลุกออกจากร้าน แซนดร้าก็เข้ามาทักบอกจะเรียกแท็กซี่ให้เอามั้ย
    "ไม่ค่ะขอบคุณ ฉันอยากเดินเล่น ฉันมีเบอร์เรียกแท็กซี่แล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับอาหารแสนอร่อย"
    "ยินดีค่ะ"
    แวน เพ้ลท์เดินออกมาเรื่อยๆ ช้าๆ นายอำเภอก็ทำทีเข้ามาคุยด้วย แล้วอาสาพาขึ้นรถไปถนนใหญ่ บอกว่าแถวนี้มีฆาตกรอาละวาด แวน เพ้ลท์พยายามเลี่ยง แต่นายอำเภอยังตื้อไม่เลิก ริกส์บี้ทนเห็นภาพนั้นไม่ได้ออกจากรถตู้ตรงไปผลักนายอำเภอ
    แพ็ททริกที่ดูภาพทางทีวีอยู่ถึงกับหัวเราะ 
    "ตลกมากสินะ" ลิสบ้อนไม่พอใจมาก
    "ถ้าคุณเปิดใจ ไม่เอาน่าตลกดีออก แต่ก็แปลกนะผมมั่นใจว่าเชฟจะฮุบเหยื่อ ยังลุ้นว่าเขาอาจจะโผล่มา"
    ลิสบ้อนแปลกใจ "เชฟมัลคั่มน่ะเหรอ ทำไมถึงคิดว่าเป็นเขา"
    "เขาใส่เนยในอาหารมากเกินไป"
    ลิสบ้อนงง "แล้วไง"
    แพ็ททริกแทรก "เขาเป็นพวกลวงโลก เอาแต่ใจ เขาต้องการอะไรก็ต้องเอาให้ได้"
    "ใส่เนยเยอะเนี่ยนะ"
    "ใช่"
    "ฉันล่ะทึ่งความคิดของคุณสุดๆ เลย มัลคั่มอยู่ในครัวกับลูกน้อง 20 คนตอนที่เมลนี่ถูกจับตัวไป เขาทำไม่ได้หรอก"
    "เดี๋ยวก่อนสิ ยังมีทางอื่นที่เขาทำได้อีก"
    "โทษที ที่ฉันไม่อยู่คิดทฤษฎีบ้าบอกับคุณ ฉันต้องรีบไปดูว่าจะช่วยเพื่อนๆ คุณไม่ให้โดนร้องเรียนได้ยังไง" 
    ลิสบ้อนเดินออกมาพร้อมคุยโทรศัพท์ ระหว่างนี้มีรถของชานด์ ครี้ก ไวเนอรี่ แล่นเข้ามาจอด ส่วนลิสบ้อนก็กำลังจะขับรถออกไปจากที่นี่
    มัลคั่มกับแซนดร้ากำลังเอาเหยื่อเข้ามาในห้อง โดยไม่รู้ว่าแพ็ททริกยังอยู่ในห้องแล้วเฝ้ารอทั้งสองอยู่ เขารีบแอบดู แซนดร้าหันมาเห็นก็ตกใจ พลอยทำให้มัลคั่มตกใจด้วย 
    แพ็ททริกรีบบอก "หยุดนะ ฟังนะ อย่าขยับ ไม่ว่าจะทำอะไรอย่าขยับนะ"
    แพ็ททริกพยายามเดินไปทางประตู แซนดร้าว่า "เฮ่ เดี๋ยว หยุดนะ อย่าเพิ่งไป"
    มัลคั่มหายใจแรง "แกมาทำอะไรที่นี่"
    แพ็ททริกว่า "ใจเย็น ใจเย็น"
    "ถามว่าแกมาทำอะไรที่นี่"
    "ไม่สำคัญ ฉันก็อยู่นี่แล้วไง เจ้าหน้าที่ซีบีไอ ล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว" แพ็ททริกขู่
    มัลคั่มเซ็ง "เวรกรรม"
    แซนดร้าสวน "มันโกหก ถ้ามันอยู่ที่นี่ ป่านนี้ต้องบุกมาจับเราแล้วล่ะ"
    แพ็ททริกว่า "หน่วยสวาท พวกเขารอหน่วยสวาท พวกคุณไม่รอดแน่"
    แซนดร้าเปิดม่านดู "ไม่เห็นมีใคร รีบฆ่าพวกมันซะเราจะได้หนี"
    "เดี๋ยวฟังผมก่อน พวกคุณลอยนวลได้สบาย ผมว่าคุณสองคนบ้าสุดขั้วเลย ผมว่าคุณคงไม่ติดคุกแต่ต้องอยู่โรงพยาบาลบ้ามากกว่า จากนั้นก็หลุด"
    "หุบปาก! หุบปากไปเลย! ใช้ความคิดอยู่!" 
    แซนดร้าว่า "ตอนนี้ดันอยากใช้ความคิด"
    "อย่าบอกนะว่าคุณไม่อยากทำแบบนี้!"
    "ฉันบอกแล้วว่าเราไม่มีเวลา สาบานได้ถ้าคุณพูดอีกคำ"
    "มันก็อยากพอๆ กับผมแหละ อย่าเอาปืนชี้หน้าผมนะ"
    ลิสบ้อนเข้ามา "นี่ตำรวจ" ลิสบ้อนยิงมัลคั่ม "ทิ้งปืนเดี๋ยวนี้นะ!"
    "ไม่" แซนดร้าถูกยิง 
    ลิสบ้อนหายใจแรง "ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัว หมดเรื่องแล้ว"
    ทั้งสองรีบไปช่วยหญิงสาวที่ถูกจับมา 
    ที่งานศพเมลานี่ ทุกคนมาร่วมงานศพเธอ แวน เพ้ลท์ยืนกับแพ็ททริก 
    "ฉันไม่เข้าใจ ดูเธอมีความสุขที่ช่วยเขาฆ่าคนคนสติไม่ดีคนเดียวฉันพอเข้าใจ นี่สอง..ทั้งสามีภรรยาการแต่งงานควรจะต้อง เป็นความรักที่ศักดิ์สิทธิ์"
    "อื้อ พวกเขามันคู่สร้างคู่สม แบบวิตถาร"
    แฟร้งกี้มองหน้าแพ็ททริก ก่อนที่โจจะชวนกลับ

The End 2