เดือด "เสก โลโซ" ตีกับเมียกลางไลฟ์สด "กานต์" ร้องไห้ โดนทำร้าย จนมีสภาพนี้

 

 

ระทึกกันทั้งไลฟ์สด เมื่อ "กานต์" ไลฟ์สดผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว Wiphakorn Karn Sookpimay  (Karn Wiphakorn) ขณะกำลังทะเลาะกับสามี "เสก โลโซ" โดยมีเนื้อหาว่า 

 

กานต์ : มึงพูดมา ออกไป มึงออกไป ไม่ต้องมายุ่งกับหมากู ขนาดหมามึงยังหลอกเลย 

เสก : พอแล้วๆๆๆ (ยืนหน้าเครียด กอดอกฟัง) 

 

 

 

กานต์ : มึงออกไป มึงทำร้ายกู ทำให้กูสภาพเป็นแบบนี้ กี่รอบแล้ว มึงรู้ไหมวันที่กูเข้ารพ. กูร้องไห้ตะโกน เพราะกูอยากไปหาหมอ มึงพาไปไหม กี่ปีแล้วที่กูเป็นแบบนี้ มึงอยากให้กูตายเหรอ หรือมึงงกกลัวเสียค่ารพ.หรือยังไง ความเป็นผู้ชายมึงยังมีอยู่ไหม มึงใส่กระโปรงหรือเปล่า พอกูไลฟ์มึงถึงหยุดได้เหรอ

 

กานต์ : มึงแอบเข้ามาบ้านกูได้ยังไง กูอุตส่าห์ขอมึงแค่ 3 เดือนให้กูได้รักษาตัวของกูเอง กูอุตส่าห์สบายใจไม่ต้องวิ่งไปบ้านอื่น ทุกวันนี้กูไม่มีเวลา ต้องไปอาศัยบ้านญาติ เพื่อที่ทำจะทำงานผลิตแบงค์ให้พวกมึงแดก 100 กว่าชีวิต จนกูจะตาย กูต้องร้องไห้เพราะมึงทำ กูมีแม่นะ ไม่ได้ออกมาจากกระบอกไม้ไผ่ แล้วมึงออกมาจากอะไร

 

 

 

กานต์ : เมื่อวานนี้แม่กูต้องมานั่งร้องไห้เพราะมึง มึงรู้ไหม มึงให้คนเข้ามาในนี้ กฎของกู ใครเข้ามา ขอกูด้วย บ้านของลูกกู กูจะไลฟ์ให้ดู ลูกก็ไม่เอามึง สำนึกผิดก็ไม่มี ขอโทษลูกก็ไม่มี มึงทำร้ายลูกตั้งแต่ 2 ขวบ จนตอนนี้ 14 ขวบ (ภาพตัดคล้ายกับแย่งโทรศัพท์กัน)

 

กานต์ : กูจะต้องหาหมอ มึงเหมือนเดิมแล้ว น่าจะปรับตัว แต่มึงเหมือนเดิมเด๊ะ กูกำลังจะตายด้วยโรค SLE ที่กูพิมพ์บอกไป ให้กูได้พักผ่อน 3 เดือนเท่านั้น แล้วกลับมาอยู่ด้วยกัน แต่ลูกไม่เอามึงไง กูต้องเข้าข้างลูกไหม 

 

เสก : เธอทำงานเยอะเกินไป 

 

กานต์ : กูแค่ต้องการ กูไม่เคยคุยกับใครเลย มึงไม่เคยสนใจกูเลย มึงพอเถอะ มึงไป (ร้องไห้)

 

เสก : ฉันไม่มีที่ไปจริงๆ 

 

กานต์ : มึงอย่ามายุ่งกับกู มึงออกไปเลยไป มึงไปอยู่โรงแรมก็ได้ กูให้เงินมึงไปหมดแล้ว ตั้ง 30-40 ล้าน กูมันดีเกินไง เลยโดนมึงทำร้ายตลอด กูบอกมึงตลอด ที่กูทำไม่ใช่เพราะมึง กูทำเพราะลูกกู (ร้องไห้หนัก)

 

เสก : (พยายามง้อ) 

 

กานต์ : มึงไม่ต้องมายุ่ง กูขอ 3 เดือน 

 

เสก : ฉันจะไปอยู่ที่ไหน นี่มันบ้านฉัน 

 

 

กานต์ : มึงยอมรับมา มึงใส่กระโปรงหรือใส่ผ้าถุง มึงมันตัวปลอม มึงไปตรวจเลย มึงเป็นอะไรมั้ง กูทำงานหนัก เวลากูตาย ลูกกูไม่ต้องลำบากกับมึง กูอยู่กูทำทุกอย่าง ไม่มีใครรู้ว่ามันหนักขนาดไหน หาเงินเดือนเป็น 10 ล้าน กูเสียภาษี 7 แสนกว่าบาททุกเดือนๆ มึงเคยศึกษาไหม โรคของกูต้องดูแล รักษากันยังไง 

 

เสก : เธอทำงานเยอะ แล้วไม่นอนละ 

 

กานต์ : กูทำงานเยอะมึงไม่เคยคุยกับกู ไม่เคยพากูไปรพ. มึงกลัวเปลืองเงินใช่ไหม กูร้องไห้ให้มึงพาไป กูอยากไปรพ. กูร้องไห้ มึงมากอดกูจริงไหม มึงต้องการให้กูตายเร็วๆ หรือกลัวเปลืองเงิน กูเชื่อมึงมาตลอด กูทรมาณอยู่ในโรคของกู กูจะกินยานอนกูก็ไม่กล้ากิน กลัวไม่หลับ กลัวไม่ตื่น กูขอเวลารักษา 3 เดือน กูอาจไม่ตายแล้ว มึงให้กูไม่ได้ กูกลัวตาย ถ้ากูติดเชื้อในกระแสโลหิต ลูก 3 คนของกูจะอยู่ยังไง (ร้องไห้)

 

กานต์ : กูเป็นโรคอะไรมึงยังไม่รู้ มึงจะดูแลกูยังไง กูอยากอยู่กับลูกกู (ร้องไห้หนักจนเริ่มฟังไม่รู้เรื่องว่าพูดอะไร) 

 

คนรอบข้าง : พอแล้วร้องไห้จนเสียงหาย (พยายามปลอบกานต์) 

 

เสก : พอแล้ว เธอไม่สบายนะ

 

จากนั้น "กานต์" ก็หยุดไลฟ์