คมเคียวคมปากกา - ลำซิ่งเทรนด์เกาหลี | คมชัดลึก

 เมื่อสอบถามมิตรรักนักฟังลำ ต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ดูลำซิ่งมันสะใจสุดขีด เพราะได้ฟังดนตรีสดๆ
 ลำซิ่งวงที่มีชื่อเสียง ต่างขนเครื่องดนตรีขนาดวงสตริงคอมโบ้มาครบ ทั้งกลองชุด พิณ เบส คีย์บอร์ด แซกโซโฟน กลองทอม และแคน

 จุดขายของลำซิ่ง นอกจากหมอลำสาวเสียงดี หุ่นดี หรือหมอลำหนุ่มหุ่นบอยแบนด์ แดนเซอร์สุดเซ็กซี่แล้ว ดนตรีต้องเล่นสด!

 คอลูกทุ่งหลายคนบ่นเบื่อนักร้องดัง ที่ร้องเพลงกับแบ็กกิ้งแทร็ก เพราะฟังแล้วมันไม่โดน เหมือนซีดีฟังที่บ้าน ถ้าจะฟังสดหน้าเวที มันก็ต้องร้องเล่นกันสดๆ

 ความจริงนักร้องส่วนใหญ่ ก็ร้องเพลงกับดนตรีสด แต่ด้วยข้อจำกัดของค่าตัวนักร้องที่สูงลิ่ว หากบวกค่าตัวนักดนตรี เจ้าภาพก็แบกค่าจ้างหลังอาน สุดท้ายลงเอยด้วยแบ็กกิ้งแทร็ก

 กล่าวสำหรับการกลับมาของ "ลำซิ่งเทรนด์เกาหลี" ทำให้นึกถึงบทสัมภาษณ์ของ "เฮียเอี๋ยม" หรือ ดร.เสกสรร สุนันท์กิ่งเพชร ประธานกรรมการบริษัทอีวีเอส

 เฮียเอี๋ยมเป็นเจ้ายุทธจักร "บันทึกการแสดงสด" ทำมาตั้งแต่ยุควิดีโอเฟื่องฟู จนมาถึงยุคขายแผ่นซีดี โดยเฮียแกปรับลุคลำซิ่งให้แต่งกายไม่โบราณ ซึ่งทดลองกับคณะแม่ราตรี ศรีวิไล

 สมัยนั้น สุมาลี ศรีวิไล ดาวเด่นประจำคณะ หน้าตาดี เสียงดี หุ่นดี ถูกจับมาปรับลุคให้เป็นคริสติน่า
 "หางเครื่องก็สั่งตัดเสื้อผ้าทันสมัยแบบที่สตริงเขาใช้กัน วัยรุ่นชอบมาก ถ่ายทำเสร็จออกมาผลตอบรับดีมากเกินคาดหมาย"

 14-15 ปีที่แล้ว ผมยังจำได้ ไปบ้านไหนมีแต่เปิดวิดีโอลำซิ่งของอีวีเอส แต่ความบันเทิงมันก็แปรเปลี่ยนไปตามรสนิยมคนดู ลำซิ่งจากไป ก็มีลำเรื่องต่อกลอนมาแทนที่

 มาถึงชั่วโมงนี้ ลำซิ่งหวนคืนสู่ความนิยมของแฟนอีกครั้ง เฮียเอี๋ยมกลับมาทำบันทึกแสดงสดลำซิ่งอีกครั้ง
 "สองปีที่ผ่านมาเริ่มดีขึ้น กุ้ง สุภาพร, วัชราภรณ์ พวกนี้คือเลือดใหม่ในคราบวัยรุ่นเกาหลีแต่เป็นหมอลำ เพลงที่คัดเป็นจังหวะแดนซ์ แดนเซอร์ก็เต้นแบบโคโยตี้ เลยทำให้ฮิตอีกรอบ"

 หัวแถวของลำซิ่ง พ.ศ.นี้ ก็หนีไม่พ้น บัวผัน ทังโส, เด่นชัย วงศ์สามารถ, วัชราภรณ์ สมสุข, ศรีจันทร์ วีสี, จิระพันธ์ แว่นระเว และ กุ้ง สุภาพร

 ผมชอบคำพูดเฮียเอี๋ยมประโยคหนึ่งที่ว่า "เราเน้นสินค้าราคาถูกมากกว่า คุณภาพดี กำไรน้อยลง พวกผีมันทำแล้วไม่คุ้ม เพราะเขามีต้นทุนค่าคุ้มครองสูง"

 แผงขายแผ่นผีเลยบ่นอุบ ขายของเถื่อนขาดทุน เพราะคนเลือกดาวน์โหลด แต่ค่าคุ้มครองจากคนมีสี ไม่มีลด มีแต่สูงขึ้นเรื่อยๆ

 ความบันเทิงของชาวบ้าน จึงไม่มีวันตาย มีการต่อลมหายใจไปเรื่อยๆ ด้วยรูปแบบการแสดงที่พลิกแพลงตามกระแสความนิยม

"บรรณวัชร"