ย้อน 7 ฉาก ภาพยนตร์ "ไททานิค" วินาทีเรือล่ม ก่อน ดำดิ่งสู่ใต้ท้องทะเล | คมชัดลึก

หากกล่าวถึง ภาพยนตร์ โรแมนติก ดราม่า ที่สอดแทรกประวัติศาสตร์จริงๆ "ไททานิค" (Titanic) หรือ ชื่อภาษาไทย "ชู้รักเรือล่ม"  คือหนึ่งในเรื่องราวที่ครองดวงใจคอหนัง การดำเนินเรื่องที่ราวกับพาผู้ชมย้อนกลับไปอยู่ในเหตุการณ์ ณ วันนั้น ในรูปแบบของภาพยนตร์ ได้ถ่ายทอดผ่านตัวละครสมมติ "แจ็ค ดอว์สัน" พระเอก แสดงโดย "ลีโอนาร์โด ดิแคพรีโอ" ชนชั้นล่างที่โชคดีเสี่ยงโชคได้ตั๋วเรือมา และ "โรส เดวิท บูเคเตอร์" นางเอก แสดงโดย "เคต วินสเล็ต" ชนชั้นสูงที่ครอบครัวกำลังจะตกอับ เลยบังคับให้เธอแต่งงานกับผู้ชายตระกูลร่ำรวย เมื่อทั้งคู่มาพบกันครั้งแรกบนเรือไททานิค ความรักเลยถือกำเนิดขึ้น 

เข้าสู่ปีที่ 25 หลังจากที่ "ไททานิค" (Titanic) เข้าฉายในโรงภาพยนตร์ เรื่องความรักที่ไม่ได้สวยงามนัก เพราะแก่นแท้ของเรื่อง เกิดขึ้นเมื่อคราว เรือไททานิค ต้องดำดิ่งสู่ใต้ท้องทะเล วันนี้ คมชัดลึกบันเทิง จะพามาย้อนเวลา 7 ฉาก ครั้งเรือล่ม เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 14 เมษายน 1912 เวลา 23.40 น. หลังจากที่ เรือไททานิค เรือลำแรกๆของโลกที่สร้างโดยโลหะ ได้เดินทางออกจากท่าเซาท์แธมป์ตัน ประเทศอังกฤษ เพื่อไปที่ นครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา เริ่มนับย้อนจากฉากเริ่มแรก ก่อนเรือล่ม 

1. เรือไททานิค ชนเข้ากับภูเขาน้ำแข็ง : ผู้สังเกตการณ์บนเสากระโดงเรือกำลังปฏิบัติหน้าที่คอยสอดส่องดูแลไปรอบข้าง แต่วินาทีที่หันไปมอง แจ็ค และโรส (พระเอกและนางเอกของเรื่อง) จูบกัน และพอหันมาอีกทีก็พบภูเขาน้ำแข็งก้อนเบอเริ่ม แต่ก่อนหน้านั้นไม่สามารถมองเห็น ด้วยความที่อากาศตอนนั้นหมอกเยอะ (ตามประวัติบอกว่า มีผู้สังเกตการณ์หลายคนที่มาประจำ และนำกล้องส่องทางไกลไปวางไว้ไกลมือ เลยหยิบขึ้นมาส่องไปทัน)

ก่อนที่ทั้งลำเรือจะพยายามหันหัวเรือเลี้ยวหนีอย่างเต็มที่ แต่ไม่สามารถพ้นไป ท้องเรือได้ขนเข้ากับภูเขาน้ำแข็ง จนท้องเรือรั่ว โดยเวลาที่พบก้องน้ำแข็ง ห่างจากเวลาที่เรือชนเพียง 37 วินาที และเกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งรำเรือ และเริ่มมีน้ำซึมเข้ามาในห้องเตาอบ ก่อนจะไหลเข้าไปในห้องผู้โดยสาร ชั้น 3 ชั้นล่างสุด

2. คำโฆษณาที่ว่า เรือที่ไม่มีวันจม : ไททานิค เรือโดยสารขนาดใหญ่ มีดีไซน์หรูหรา  ขนาดยาว 268 เมตร กว้าง 28 เมตร สูง 30 เมตร ฉากในเรื่องกัปตันได้ถามว่า เรือ ไม่มีวันจมใช่ไหม แต่แอนดรูว์ วิศวกรผู้ออกแบบเรือ ได้ตอบว่า เรือทำจากเหล็ก จมน้ำได้แน่ และคาดคะเนว่า เหลือเวลาเพียง 1-2 ชั่วโมงเท่านั้น ก่อนที่จะจมอยู่ใต้น้ำทะเลแอตแลนติค เรือลำนี้ มีผู้โดยสาร 2,200 คน มีเรือสำลอง และไม่เพียงพอต่อจำนวนคน ผู้โดยสารไม่ได้ใส่เสื้อชูชีพตาม เพราะไม่คิดว่า เรือจะจมจริง 

ต่อมาได้ส่งสัญญาณ ซีคิวดี หรือ สัญญาณแจ้งเหตุร้าย : วินาทีที่ส่งสัญญาณ กัปตันได้ถอดหมวกออก ก่อนจะกล่าวว่า หัวเรือ เรากำลังจะจม ขอความช่วยเหลือด้วย 

3. ช่วงเวลาที่ลำเลียงผู้โดยสารขึ้นเรือสำลอง : ให้ผู้หญิง กับเด็ก ขึ้นไปก่อน โดยระหว่างนั้น นักดนตรี เพลง บรรเลงให้รู้สึกชิลๆ ซึ่งที่จริง เรือสำลอง แต่ละลำสามารถรับผู้โดยสารได้ 70 คน แต่ในเรื่องกลับให้ชนชั้นสูงขึ้นไปก่อน และยังบรรจุผู้โดยสารไม่ถึงจำนวนดังกล่าว (บางลำมีผู้โดยสารเพียง 28 คน) แต่ในภายหลัง เมื่อเรือเหลือน้อยลง ผู้คนต่างแก่งแย่งกันขึ้นเรือหนีตาย 

4. ความรับผิดชอบของเจ้าหน้าที่เรือ : วิศวกรที่สร้างเรือ กล่าวกับแจ็คและโรสว่า ขอโทษที่ไม่ได้สร้างเรือให้แข็งแรงกว่านี้ , เจ้าหน้าที่ที่เผลอยิงผู้โดยสาร เพราะความโกลาหล ยอมยิงตัวเองตายตาม , กัปตันที่ขังตัวเองไว้ในห้อง , แม้แต่นักดนตรีที่ถูกจ้างมา ก็ยอมขับกล่องเพลง จนวินาทีสุดท้าย และภายหลัง ผู้มีชีวิตรอดได้กล่าวว่า พวกเขาคือคนที่ทำให้จิตใจสงบลง 

5. ผู้โดยสารในเรือที่ยอมจำนนต่อโชคชะตา : สามีภรรยา คู่รักผู้สูงอายุคู่หนึ่ง ที่นอนกอดกันบนเตียง จนวินาทีสุดท้าย ไม่กระเสือกกระสนเอาชีวิตรอด , แม่ที่กล่อมให้ลูกชายนอนหลับ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องทนดูความเจ็บปวด , บาทหลวงที่สวดภาวนาให้พรกับทุกคน ทั้งที่พระเจ้าไม่สามารถเอื้อมมือมาจัดการเรื่องนี้ได้

6. เรือหักเป็น 2 ท่อน : หลังจากที่ผ่านไปกว่า 1 ชั่วโมง เรือเริ่มจมลงสู่ทะเล เริ่มจากที่เรือหักเป็น 2 ท่อน ก่อนที่จะค่อยจมลงน้ำทั้งลำ ดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเล 

7. เรือเพียงลำเดียวที่หวนกลับมา : เจ้าหน้าที่ได้พายเรือกลับมาช่วยเหลือ แต่สิ่งที่เห็น มีเพียงฝูงคนนับร้อยที่ลอยคอใส่ชูชีพแล้วแข็งตาย และวินาทีที่บีบหัวใจที่สุด คือ โรส นางเอก ของเรื่อง ที่ร้องเพลงรอเวลา เมื่อเธอเห็นว่า มีเรือกลับมา ความหวังได้จุดประกายในดวงตา แต่พอเธอหันกลับไปหา แจ็ค พระเอก ของเรื่อง ไม่รู้สึกตัวแล้ว แต่ยังคงเกาะแผ่นกระดานดูแลโรสไม่ห่าง การที่เห็นคนรักตายต่อนหน้า ทำให้เธอทั้งใจสะลาย แต่ต้องสู้ชีวิตต่อ เพื่อสิ่งที่แจ็คได้ทำเพื่อเธอ จนสามารถเป่านกหวีดเรียกเจ้าหน้าที่ให้มารับเธอได้

ท้ายเรื่องได้เล่าว่า มีผู้โดยสารเพียง 6 คนที่ได้รับการช่วยเหลือจากเรือที่กลับมา และมีคนจมลงไปใต้ท้องทะเลมากกว่า 1,500 คน สรุปแล้ว มีผู้รอดชีวิตจากไททานิคเพียง 710 คน จาก 2,224 คน
 

นอกจากนี้ ภาพยนตร์ "ไททานิค" (Titanic) ยังมีอีกหนึ่งฉากที่เกิดขึ้นจริงในประวัติศาสตร์ และถูกตัดออกไปจากภาพยนตร์ คือ เรือแคลิฟอร์เนียน เรือที่อาจจะเป็นทางรอดของไททานิค ได้ส่งสัญญาณเตือนเกี่ยวกับเรื่องภูเขาน้ำแข็ง แต่ทางไททานิคไม่ได้สนใจที่จะตอบสนอง ทำให้เรือแคลิฟอร์เนียน ไม่พอใจ และปิดสัญญาณระบบสื่อสาร ซึ่งจะเห็นว่าในตัวภาพยนตร์มีการขอความช่วยเหลือจากเรือที่อยู่ใกล้เคียง แต่ต้องรอกว่า 4 ชั่วโมง ซึ่งไททานิคมีเวลาน้อยกว่านั้นหลายเท่า