เรือนหอ 100 ล้าน อลังการ อึ้ง สาเหตุ พ่อ 'แก้มบุ๋ม' ไม่เรียกสินสอด 'พี่พีท' | คมชัดลึก

ว่าที่สะใภ้หมื่นล้าน?
แก้มบุ๋ม : ถูกมั้ยแม่ (แม่บอกไม่รู้) นิดนึง (หัวเราะ) ก็ต้องเป็นหนู แล้วจะเป็นใครล่ะ ถ้าไม่ใช่หนู

 

ได้ฤกษ์แล้ว?
แก้มบุ๋ม : 12 พ.ค. ปีหน้าค่ะ หมั้นและแต่ง 12 พ.ค.
 

 

ตอนแรกลังเลอยู่สองวัน?
แก้มบุ๋ม : หนูไม่อยากสองวันไง หนูเหนื่อย (หัวเราะ)
 

 

พ่อโอเคมั้ย?
พ่อเจน : ทีแรกก็คุยกันว่าวันที่ 12 ก็ดี 19 ก็ดี เลือกเอาวันใดวันหนึ่ง เช้าหมั้นแล้วก็แต่งเลย ให้ยุ่งวันเดียวจบเลย แต่ลูกสาวบอกเหนื่อย ถ้า 12 ปีหน้ากับ 19 ก็ต้องเอาวันที่ดีที่สุด

แม่เห็นด้วยมั้ย?
แม่ลี : แล้วแต่เขาสองคน เพราะเขาเป็นคนที่เหนื่อย การที่เขาเป็นคนที่เหนื่อย เขาก็ต้องคิดเอง ส่วนแม่ยังไงก็ได้
 
แก้มบุ๋ม : แม่เตรียมตัวเยอะกว่าเจ้าสาวอีกนะ
 
แม่ลี :   ใช่ ธรรมชาติอยู่แล้ว สวยกว่าเจ้าสาวมั้ย ไม่รู้เนอะ (หัวเราะ)
 

ธีมอะไร?
แก้มบุ๋ม : จริงๆ ในสมองหนูไม่เคยคิดไว้เลยค่ะ ว่าต้องแต่งงาน ธีมต้องใส่ชุดเจ้าสาว ต้องยังไง ไม่มีเลย แต่ถ้าให้คิดตอนนี้ ก็ขอเรียบๆ ดอกไม้ไม่เยอะพอ ชุดเจ้าสาวชุดเดียวนี่แหละพอแล้ว เช้าหมั้นกับกลางคืนชุดเดียวกัน ดอกไม้ให้น้อยที่สุดเพราะสงสารดอกไม้ (หัวเราะ) ใช้แค่แป๊บเดียวก็ทิ้ง เอาตังค์มาให้หนูดีกว่า ไม่ต้องจ่ายอย่างนั้นหรอก เครื่องดื่มก็ไม่เน้น ไม่มีใครดื่มสักคน
 

สถานที่แต่งงาน?
แก้มบุ๋ม : ไม่รู้ ให้พี่พีทคิด
 

ทำไมชุดแต่งงานต้องจากร้าน บี มาติกา?
แก้มบุ๋ม : เพราะว่าพี่บี มาติกา เป็นคนทำให้รู้จักกัน แล้วพี่บีทำชุดแต่งงาน ร้านชุดแต่งงานอยู่แล้ว ก็คิดว่าเหมาะ อย่างน้อยเป็นความรู้สึก เป็นคุณค่าทางใจ อันนี้เฉพาะชุดเจ้าสาว ส่วนชุดเจ้าบ่าวพี่พีทเขาเตรียมไว้อยู่แล้ว

ดูเป็นคนง่ายๆ อะไรก็ได้?
แก้มบุ๋ม : ใช่ คนที่อะไรไม่ได้เป็นพี่พีทมากกว่า เขาเลือกหมด แม้แต่พระต้องดูว่าเป็นแบบไหน ดูฤกษ์ ชุดเขาก็เตรียมไว้หมดแล้ว หนูไม่ต้องคิดอะไรเลย เพราะจะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน เพราะเราไม่มีความต้องการอยากได้อะไรเป็นพิเศษ ถ้าเราอยากได้อะไรเราก็บอกเขา เขาพร้อมเติมให้เราอยู่แล้ว
 

แขกกี่คน?
แก้มบุ๋ม : น่าจะเป็นพัน ไม่รู้เท่าไหร่ค่ะ
 

แขกฝั่งเรา พ่อแม่ชวนมากี่คน?
พ่อเจน : กำลังลิสต์รายชื่ออยู่ ยังตอบไม่ได้
 
แม่ลี : เยอะมาก
 
แก้มบุ๋ม : แม่นี่น่าจะทั่วประเทศไทย เหนือจดใต้
 
แม่ลี : เบาๆ ก็ได้ลูก แต่เน้นจังหวัด สามคนต้องเบาๆ ซีน จะแย่งมากก็ไม่ดี ยังไม่โดนลูกห้ามเพราะยังไม่ถึงเวลา
 

งบไม่อั้น จริงมั้ย?
แก้มบุ๋ม : มั้งคะ
 
พ่อเจน : น่าจะจริง
 
แม่ลี : เอาใจทุกคนเนอะ
 
แก้มบุ๋ม : วันนี้ 18 จะคุยกันจริงๆ วันที่ 24 จะปรึกษากันอีกรอบ เพราะตั้งแต่ขอมายังไม่ได้เจอกันเลย ยังไม่มีบทสรุปที่แน่นอน
 

ตอนนี้ยังไม่พร้อมเหรอ ต้องผ่านคอร์สเจ้าสาวหรือเปล่า?
แก้มบุ๋ม : ไม่ค่ะ หนูแต่งตอนนี้เลยก็ได้ หน้าผมหนูพร้อมมาก จริงๆ อาจมีแค่น้ำหนักนิดหน่อยที่ค่อยลงไปนิดนึง แต่ถ้าถามหนูอาจไม่ได้เตรียมตัวอะไรเพิ่มเยอะ อาจไม่ได้อัปเลเวลหน้าเพิ่มเหมือนแม่
 
แม่ลี : โอ้ย ตอนนี้ก็ธรรมชาติแล้วลูก ไม่รู้จะอัดอะไรดี (หัวเราะ)
 

แม่เตรียมตัวงานแต่งลูกยังไงบ้าง?
แม่ลี : ไม่ต้องเข้าคอร์ส เพราะเราดูแลตัวเองอยู่แล้ว พร้อมไปทุกงาน เราดูแลตัวเอง งานไหนมาไม่ต้องใช้เวลา ทุกวินาที
 
แก้มบุ๋ม : เริ่ดตลอด
 

พ่อพร้อมมั้ย?
พ่อเจน : พร้อม เป็นพรุ่งนี้ขึ้นใส่สูทก็ได้เลย
 

ทำไมพ่อแม่ไม่เรียกสินสอดสักบาท?
พ่อเจน : ให้เขาดูแลลูกสาวต่อจากพ่อแม่ไปอย่างมีความสุข ให้สิ่งที่ดีกับเขา เราก็สบายใจแล้ว อายุเราก็เยอะแล้ว จะเอาเงินไปทำอะไร ให้เขาไปดีกว่า เท่าไหร่ก็ให้เขาหมด
 

แม่คิดเหมือนกันมั้ย?
แม่ลี : สำหรับแม่ เราเป็นคนชอบหาเงินและสอนลูกด้วย เราเก็บเงินไว้เพื่อเขาทั้งหมด แต่ถ้าวันหนึ่งเขามีคนที่ดูแลได้ดีมากกว่าเรา แล้วเงินที่มันเข้ามาหาเราก็คือของเรา เราก็จะไม่เก็บไว้ พร้อมทั้งของเราด้วย เพราะเราทำมาเพื่อคนที่เรารักก็คือลูก ก็บอกทุกคนนะคะว่าเราสร้างมาแล้ว เราจะไม่เป็นภาระให้เขา เราคือคนที่ต้องให้เขา
 

แก้มบุ๋ม : ได้ยินแบบนี้ก็ชินค่ะ นี่คือสิ่งที่โอเคแล้ว พอเป็นแบบนี้เรารู้สึกสบายใจ ใช้ชีวิตอะไรก็ได้ที่เราสบายใจ
 
แม่ลี : ถ้าลูกเหนื่อยแล้วเราไปเอาเงินเขาหมด เขาจะไม่มีแรงในการทำงาน เราเกิดมาเพื่อใช้ชีวิตให้การทำงานและเป้าหมายให้มีความสุข ไม่ทำให้คนข้างๆ เดือดร้อน นี่เราไม่ได้เตี๊ยมกันนะ เราพูดแต่ละคำ มาจากตัวของเราและเป็นความจริง ไม่งั้นลูกจะไม่มีแรงทำแบบนี้ เขาทำงานได้ทั้งหมดเขาเก็บแล้วเอาไปใช้ในสิ่งที่เขาชอบ เหมือนเราเวลาเราดูแลใคร เราก็ไม่ชอบอันไหน เราอย่าทำอย่างนั้น เงินทุกคนเสียดายหมด แต่เราไม่เอาเงินใคร
 

เรือนหอ เห็นว่ามูลค่ามากกว่า 100 ล้าน จริงมั้ย?
แก้มบุ๋ม : หนูว่ามีสิทธิ์ไปถึง ด้วยฟังก์ชั่นต่างๆ ที่เราแต่ละคนอยากได้ ก็มีสิทธิ์ เรือนหออยู่พุทธมณฑลสาย 2 ที่ไร่ครึ่ง อยู่ในหมู่บ้านของพี่พีท แต่เป็นอีกที่นึง เราเป็นคนบ้าของเล่นกันมาก อย่างพวกโมเดลต่างๆ จะมีเยอะมาก โดยเฉพาะพี่พีทเองโมเดลใหญ่หรือตัวเท่าคนมีเยอะมาก เขาชอบมาร์เวล นี่ไม่รวมถึงการตกแต่ง นี่แค่โครงบ้านต่างๆ ต้องล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่ยังไงให้ดูสวย ให้เหมือนอยู่ในแบบ เขาต้องมีห้องดูหนังของเขา ห้องเล่นเกม หนูก็ต้องมีห้องเก็บของเล่นหนู มีตึกไลฟ์สดสองชั้นอยู่ที่นั่นเลย ครบวงจร แพ็กของได้ในนั้น มีห้องเลี้ยงหมาหนู ห้องพี่เลี้ยงหนู หรือตอนนี้อยากได้โต๊ะสนุ๊กเข้าบ้านอีก ก็หาที่วางโต๊ะสนุ๊กเพิ่ม บ้านต้องมีลิฟต์ เดี๋ยวขนของขึ้นไม่ได้อีก ตอนแรกบอกว่าบ้านเราไม่เอาสระว่ายน้ำดีกว่าเนอะ เดี๋ยวไม่ได้ใช้ เพราะที่บ้านเขามีอยู่แล้ว หนูตอนแรกก็ไม่เอา แต่สักพักบอกว่าพี่พีท ชีวิตหนูไม่เคยมีบ้านมีสระว่ายน้ำเลยนะ ผู้ชายก็บอกว่าโอเค ได้ (หัวเราะ) ก็เล็กๆ ไม่ใหญ่
 
พ่อเจน : สาเหตุที่บ้านเสร็จไม่ทันเพราะแบบนี้แหละ แก้ไขไปเรื่อย
 
แก้มบุ๋ม : ห้องคุณพ่อคุณแม่ก็มีด้วยค่ะ แต่ไม่รู้เขาไปนอนหรือเปล่า
 

พ่อแม่ไปอยู่ด้วยเลยได้มั้ย?
แม่ลี : ไม่ได้หรอกค่ะ
 
แก้มบุ๋ม : เขาไม่ไปอยู่หรอก พ่อหวงบ้านมาก ส่วนแม่อยู่ไม่ติดบ้าน ฉะนั้นยาก
 
พ่อเจน : ผมไม่อยากออกไปไหนในรัศมี 3-4 กิโล (หัวเราะ)
 

แม่ไม่ติดบ้านยังไง?
แก้มบุ๋ม : แม่เขาไม่เคยอยู่บ้านอยู่แล้ว กลางคืนเขาไปหมด ทองหล่อ สุขุมวิท เอกมัย ไปร่อนตั้งแต่เหนือจรดใต้ บางช่วงไปพัทยาก็มี คืนนึงไม่ได้ไปแค่ที่เดียว ไปสองสามที่ และไปไม่เคยเสียเงินเลยสักอย่าง
 
แม่ลี : อย่าไปบอกเขา เดี๋ยวผับเขาจะว่าเอา
 

แม่ไปผับเหรอ?
แม่ลี : ไปทุกที่ค่ะ
 
แก้มบุ๋ม : แล้วไม่เช้าไม่กลับ
 
แม่ลี : เธอ กลางคืนตามันมองไม่เห็น กลับ 6 โมงรอพระบิณฑบาตเนี่ย (หัวเราะ) บางทีกลับเช้า 6 โมง แม่ไม่ง่วง บางทีก็นั่งเม้าธ์มอย เราเจอคนในที่เที่ยว เด็กตั้งแต่ 19 จนถึงรุ่นเรา เรารู้สึกได้ความรู้เยอะแยะ เราไม่มีภาระต้องเลี้ยงลูกแล้ว เราไม่เคยเที่ยวตั้งแต่เด็ก นั่นคือการเที่ยวที่ไปเช็กดู
 

แม่ไปเดี่ยวหรือไปหาเพื่อนเอา?
แม่ลี : หาเพื่อนก็ได้ วันไหนเหงาก็โทรทุกที่ ทุกที่ก็เตรียมพร้อมยืนรอเรา เพื่อนเราอายุ 27
 
แก้มบุ๋ม : เด็กกว่าหนูอีก
 
แม่ลี : เรียกว่าเธอ คุณเพื่อน มีความสุข แต่งตัวไซส์เท่ากัน แล้วจะไปเที่ยวกับคนอายุเท่ากันทำไมล่ะ เดี๋ยวเขาก็ร้องไห้อยากกลับบ้านแล้ว ข้อเข่าก็ปวดเนอะ นี่ไม่มีปวดเลย
 

แม่กลับ 6 โมงเช้า พ่อไม่ว่าเหรอ?
พ่อเจน : ไม่ว่าครับ เราเคยคุยกันไว้ว่าตอนสาวๆ เขาไม่ได้เที่ยว ตอนนี้เขาสาวเหลือน้อย (หัวเราะ) ผมแต่งงานตอนเขาอายุ 19 หรือ 20 แต่งงานเสร็จก็อยู่เป็นแม่ศรีเรือนที่บ้าน ช่วยทำมาหากิน จนตอนนี้ทุกคนโต ทำมาหากินได้หมดแล้ว เขาบอกว่าขอมีเพื่อนมีฝูงไปเที่ยวบ้างนะ ผมก็โอเค ตามสบาย อยู่บ้านก็เล่นโทรศัพท์ของผม เคยไปเที่ยวกัน ผมก็ต้องนั่งรอ ดึกๆ ดื่นๆ ก่อนไปบอกเที่ยงคืนกลับ ปรากฏว่าตีสามก็ยัง ผมก็มานอนรอในรถดีกว่า บางทีกลับตีห้า หกโมง ผมก็เลยไม่ไปดีกว่า มีอยู่ครั้งนึงเพื่อนเขาจะขายรีสอร์ตต่างจังหวัด ไปดูเสร็จ บอกว่าห้าทุ่มกลับ ทางมันไกล เขาคุยถึงตีสาม (หัวเราะ)
 
แก้มบุ๋ม : คุยอะไร
 
แม่ลี : ถ้าคุยไม่เก่งจะมีแม่ลีวันนี้เหรอ
 
พ่อเจน : ผมก็หลับใน เหลืออีกไม่ถึงกิโลถึงบ้านแล้ว เสียเงินตรงด่านทับช้างแล้ว หลับไปเฉยๆ รถก็ตะแคงเบียดแบริเออร์ เป็นรถซูเปอร์คาร์ ลงไปทั้งแถบ ผมก็ตกใจตื่น เขาก็ถามว่าทำไมหลับล่ะ โห ไม่น่าถาม (หัวเราะ) แต่คนไม่เป็นไรเลย รถตั้งแต่หัวยันท้ายชนแบริเออร์ เสียค่าซ่อมไป 7 แสน ถ้าหลุดจากแบริเออร์ไปเจอคอสะพาน นั่นแหละจะเละ
 
แม่ลี : ตอนหลังเลยไม่เอาไปไง
 
พ่อเจน : ผมไม่ไปดีกว่า ไปเลยคนเดียวจะกลับหรือไม่กลับก็ไปเลย แล้วเมื่อกี้เอารถทิ่มเข้าไปเป็นรถสปอร์ตเกยไปที่เขากั้น
 
แม่ลี : หูย เสยแค่นั้นดีแล้ว ไม่เสยด้านข้าง
 

ไปเที่ยวมากลับกี่โมง?
แม่ลี : เยอะเหมือนกัน แล้วตื่นหกโมง แต่ไปงานนึงมาเรียบร้อย คนแฮปปี้ มางานนี้ เย็นก็เที่ยว พรุ่งนี้เช้าก็มีงานอีกแล้ว วันอาทิตย์มีที่เที่ยวเยอะแยะ แถวทองหล่อ เป็นร้านประจำ ฝรั่งเรียกลิลลี่ คนไทยเรียกแม่ลี (หัวเราะ) อาชีพคือเที่ยว สโลแกนคือกลางคืนเที่ยว กลางวันทำงาน ชีวิตมีความสุข อยากหลับตอนไหนก็จอดตรงนั้นเลย ตรงปั๊มน้ำมัน อยากนอนตอนเที่ยงก็จอดตรงนั้นเลย เปิดกระจกนิดนึง จะไม่ตายในรถเด็ดขาด
 

ต้องมีช่วงนึงที่พ่อเคยโทรตามแม่?
พ่อเจน : เคย ถามว่ากลับหรือยัง เขาบอกกลับแล้ว ถึงไหน ถึงหน้าหมู่บ้านแล้ว รอเป็นชม. หน้าหมู่บ้านก็ยังไม่ถึง บางทีเขาใช้รถเปลือง ใช้คนเดียว 4 คันนะ แล้วแต่วันนี้ไปไหน แล้วแต่ละวันที่กลับมามีแผลมาทุกวัน
 
แก้มบุ๋ม : ไม่ใช่มีแผลอย่างเดียวค่ะ จอดในบ้านคนอื่นไม่ต้องจอดค่ะ
 
แม่ลี : เรามีใบขับขี่ตลอดชีพค่ะลูก
 
แก้มบุ๋ม : ซื้อค่ะ
 
แม่ลี : อุ้ย ซื้อที่ไหน (หัวเราะ)
 

สมัยก่อนพ่อโทรตามแม่ แต่ตอนนี้พ่อโทรตามลูก?
พ่อเจน : ผมอาจหัวโบราณนิดนึง ผู้ชายเวลาใกล้บวชเขาจะไม่ให้ลูกออกไปเที่ยวกลัวมีเหตุมีอะไร เหมือนกันลูกสาวใกล้แต่ง ก็ไม่อยากให้เขาออกไปไหน
 
แก้มบุ๋ม : แต่งตั้งปีหน้ากลางปีค่ะ ปกติหนูไม่ค่อยออกอยู่แล้ว แต่วันนั้นหนูมีออกทำงานได้เจอคนใหม่ๆ หนูขอไปนั่งในวัย 34 แล้วไม่ใช่ร้านเย้วๆ ด้วยนะเป็นร้านเงียบๆ คุยกัน พ่อโทรตามหนูตั้งแต่ห้าทุ่มครึ่งว่าอยู่ไหน จะไปไหนต่อ ทำอะไร เหมือนหนูอายุ 18 หนูบอกว่าหนูไม่ได้ทำอะไร หนูแค่กินข้าวเฉยๆ เดี๋ยวก็กลับแล้ว แต่ไม่เชื่อ อีกครึ่งชม.โทรมาบอกว่าพ่อเครียดมากนอนไม่หลับเลย กลับมาได้แล้ว หนูก็ถ่ายรูปโต๊ะบอกว่ามันไม่มีอะไร หนูกลับตีสอง
 
พ่อเจน : งอนไปวันนึง
 
แก้มบุ๋ม : ขณะที่พี่พีทไม่ได้สนใจเลย เขาบอกว่าโอเค ถึงบ้านแล้วบอกแล้วกัน เขานอนแล้วนะ นอนตั้งแต่เที่ยงคืน
 

ก่อนหน้านี้ที่ไม่ได้แพลนจะแต่งงานพ่อตามมั้ย?
พ่อเจน : ตามตลอดอยู่แล้ว เริ่มถ่ายละคร เริ่มทำอะไรตามตลอด แต่ก่อนไปเฝ้า ไปนอนรอในรถตลอด
 
แก้มบุ๋ม : ทุกวันนี้หนูไม่ได้ทำอะไรเลย หนูตื่นเช้าลงมาไลฟ์สดอยู่ข้างล่างแพ็กของกลับขึ้นไปนอนใหม่ ชีวิตวนอยู่แค่นี้ แค่ไปห้างยังไม่ไปเลย
 

แม่ไม่ไปรอลูกสาวบ้างเหรอ?
แม่ลี :   ตั้งแต่ลูกสาวจำความได้ เหมือนไปเรียนแอ็กติ้งเองเหมือนไปเรียนโฆษณาเอง ก็ปั้นเขา บอกว่าตั้งแต่อนุบาล 1 ถึงปริญญาตรีขอดูแลเขา หลังจากนั้นเป็นชีวิตของหนู แม่จะไม่ดูแลหนูเลย เพราะเราต้องเริ่มให้เขารู้ว่าการมีอาชีพเป็นยังไง เดินแบบเป็นยังไง แอ็กติ้งเป็นยังไง พาเขาไปแคสโฆษณา 100 ครั้ง เขาไม่ได้เลย แต่ก็ยังไป แม่หมดโอกาสทุกอย่าง อันนั้นเรียกว่าเฝ้ามั้ย แล้วตัวเองไม่มีมงกุฎนางสาวไทย วันนึงลูกฉันต้องมีมงกุฎ เดินตามทุกอย่างเพื่อให้ลูกมีวันนั้น เมื่อลูกมีทุกอย่างครบแล้ว มีชื่อเสียง มีการงาน มีมงกุฎ คุณก็ใช้ชีวิตคุณเลย ไม่มีคำว่าตาม เพราะเราสัญญา คำว่าสัญญาและสัจจะ แม่จะไม่ยุ่ง