ห้องสมุดสุดรักของฉัน ณ ม่วงทวน | คมชัดลึก

          จากการแบ่งห้องเรียนให้เป็นมุมห้องสมุดเล็กๆ มีเพียงหนังสือการ์ตูนและหนังสืออื่นๆ ไม่กี่เล่มในสมัยก่อน วันนี้โรงเรียนบ้านม่วงทวน หมู่ 3 ต.หารเทา อ.ปากพะยูน จ.พัทลุง ซึ่งเป็นหมู่บ้านเล็กๆ จากเดิมเป็นหมู่บ้านมุสลิมล้วนๆ แล้วค่อยๆ ขยับขยายกว้างขึ้น ปัจจุบันหมู่บ้านม่วงทวนมีสมาชิกหมู่บ้านที่มาจากศาสนาอื่นและเข้ารับอิสลาม หรือมาจาก จ.ปัตตานี ยะลา ต่างภาษาต่างสำเนียงมาพบรักกับสาวม่วงทวนจนทุกวันนี้นับได้ว่า ม่วงทวนเป็นหมู่บ้านที่หลากหลายพื้นเพเดิมทั้งวัฒนธรรมและศาสนา แต่ชาวม่วงทวนมีความรักให้กันและกันเสมอมา แม้ในตอนนี้จะมีเรื่องการเมืองเข้ามาในหมู่บ้าน แต่ผมยังยืนยันถึงความรักที่พวกเรายังคงมีให้แก่กันเสมอ

          ผมไม่ขอพูดถึงเรื่องการเมืองหรือเรื่องอะไรที่เกิดขึ้น แต่ผมขอมุ่งประเด็นไปยัง น้องๆ นักศึกษาระดับต่างๆ โดยเฉพาะในระดับประถมของโรงเรียนบ้านม่วงทวน ซึ่งวันนี้ความฝันที่เป็นจริงของผมและของทุกคนโดยเฉพาะคุณครูต่างๆ ที่สามารถมีห้องสมุดที่เป็นประโยชน์ต่อน้องๆเยาวชนรุ่นใหม่ได้อ่านหนังสื่อ ได้เรียนรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ และการชี้แนะของอาจารย์ที่คอยให้การดูแลนักศึกษาเป็นอย่างดี

          วันนี้ได้เข้ามาหาลูกๆ นักศึกษาตัวน้อยๆ เห็นพวกเขานั่งอ่านหนังสือ นั่งเรียนรู้เรื่องการใช้คอมพิวเตอร์ มีบางกลุ่มนั่งทำรายงานด้วยความตั้งใจ เท่าที่พูดคุยกับน้องๆ นักศึกษาในห้องสมุด ก็ถือว่าเป็นความภาคภูมิใจของนักศึกษาทุกคน ห้องสมุดเป็นเหมือนน้องเปิดโลกกว้างให้นักเรียนได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ จากภาพและตัวหนังสือ สร้างมุมมองใหม่ของโลกกว้างด้วยจินตนาการที่พวกเขาได้อ่านได้เรียนรู้

          โดยเฉพาะมีมุมสำหรับแสดงความสามารถโดยการเล่นหุ่นเชิดเป็นการทำกิจกรรมในทางความคิดและความสามารถนอกเหนือจากการอ่านหนังสือและการหาข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต ครูเองอยากเห็นความก้าวหน้าของนักเรียนในทุกรูปแบบทั้งในห้องเรียนและนอกห้องเรียน แต่คิดว่าห้องสมุดที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของท่านเอกอัครราชทูตนภดล เทพพิทักษ์ ณ กรุงเวลลิงตัน และสมาคมคนไทยในกรุงเวลลิงตัน โดยเฉพาะ บริษัท ปตท.สำรวจและผลิตปิโตรเลียม จำกัด (มหาชน) ที่เล็งเห็นความสำคัญของอนาคตน้องๆ นักศึกษาในวันนี้

          "ต้องขอขอบคุณแทนทุกคนของบ้านม่วงทวนด้วยจริงๆ ค่ะ วันนี้แม้ยังไม่สมบูรณ์พร้อม แต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่สุดของนักเรียนโรงเรียนนี้ค่ะ” อาจารย์คณา ยีหวังกอง ผู้ซึ่งเป็นครูสอนผมมาตั้งแต่สมัยประถมและเป็นครูที่คอยให้กำลังใจ ให้ข้าวผมกิน และคอยชี้แนะต่างๆ พูดด้วยรอยยิ้ม

          เด็กหญิงนาตาชา และเด็กชายชดนุสรณ์ เล่าให้ฟังว่า ชอบห้องสมุดมาก นั่งสบายเพราะมีแอร์ อ่านหนังสือได้หลายชนิด แต่มีหนังสืออ่านน้อยมาก ที่นั่งอ่านหนังสือก็ไม่พอ ถ้าเข้าห้องสมุดช้าก็ต้องนั่งกับพื้นทำรายงานนั่งกับพื้นเขียนไม่สะดวก อยากให้มีคอมพิวเตอร์เพิ่มสัก 4-5 ตัว ตอนนี้ต้องแย่งกันทุกวัน หนูได้แต่มองดูคนอื่นเล่น ชอบที่สุดโดยเฉพาะตอนกลางวันมีการเชิดหุ่นเสริมกิจกรรมสร้างความกล้าหาญ

          "อยากให้ห้องสมุดมีหนังสือเยอะๆ หลายๆ ชนิด มีคอมพิวเตอร์หลายเครื่องเพื่อจะได้เรียนรู้และมองโลกภายนอกได้ทันเหตุการณ์ขึ้น ขอบคุณทุกท่านที่ทำให้พวกเราได้มีห้องสมุดไว้อ่านหนังสือและเรียนรู้ต่อไปค่ะ"

          ผมอ่านคำให้สัมภาษณ์ของน้องๆ ที่ครูคณาส่งมาให้ รู้สึกปลื้มเป็นยิ่งนัก วันนี้น้องๆ ผมมีห้องสมุดไว้อ่านหนังสือ ไว้เรียนรู้ และหวังเหลือเกินว่า น้องๆ เหล่านี้จะเป็นคนดีต่อไปในอนาคต ผมอยากเห็นเด็กจนๆ บ้านๆ ก้าวเดินไปด้วยความมั่นคง ภาพในหนังสือเรื่องราวที่น้องๆ อ่านคงจุดประกายฝันให้น้องๆ เหล่านี้มีเป้าหมายที่ดี เหมือนกับผมเมื่อครั้งกระโน้นที่หยิบหนังสือจากกองขยะ มองภาพในหนังสือแล้วมีความฝันอย่างมีความสุข

-------------------------

(เปิดโลกการศึกษามุสลิม : ห้องสมุดสุดรักของฉัน ณ ม่วงทวน : [email protected])