'บ้านไม่บาน'ของขวัญเพื่อ'แม่' | คมชัดลึก

           สวัสดีครับแฟนๆ ชาว “คนรักบ้าน” แบบ “บ้านไม่บาน” ในสัปดาห์นี้ถือว่าเป็น “ของขวัญ” เพื่อ “แม่” เป็น “บ้านไม่บาน” ขนาด 24 ห้อง สูง 4 ชั้น (ซึ่งเป็นการพัฒนาต่อยอดมาจาก “บ้านไม่บาน” ขนาด 12 ห้อง ที่เป็นที่ฮือฮาในอดีต) ถือว่าเป็น “บ้านไม่บาน” อีกรูปแบบ ซึ่งก่อให้เกิด “ประโยชน์สูง + ประหยัดสุด” อย่างแท้จริง และจะว่าไปแล้วยังเป็นหนึ่งในแบบ “บ้านไม่บาน” ในฝันของผมอีกด้วยครับ เพราะจะทำให้ทั้ง “แม่ และ พ่อ” รวมทั้งบรรดาลูกๆ หลานๆ จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันครับ 
 
          อีกทั้งยังถือได้ว่า เป็น “บ้านไม่บาน” ประเภท “บ้านยุ้ยญาติเยอะ” อย่างแท้จริง จะว่าไปแล้ว ในส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบบ้านที่มีจำนวนห้องน้อยเกินไป ที่มักมีขนาดเพียง 2-3 ห้องนอน (มีความสูงเพียงแค่ 2 ชั้น) เพราะผมคิดว่าเป็นการใช้พื้นที่ดินอย่างไม่คุ้มค่า เนื่องจากในปัจจุบันที่ดินในทำเลที่ดี การคมนาคมสะดวก มักจะมีราคาแพง (ตารางวาละเป็นหมื่นเป็นแสนบาทขึ้นไป) ดังนั้น คิดจะสร้างบ้านทั้งที มีความสูงเพียงแค่ 2 ชั้น ดูจะไม่คุ้มค่าบนผืนดิน 50 ตารางวา ทำไมจึงสร้างทั้งทีสร้างบ้านแค่ 2 ชั้น 3 ห้องนอน  3 ห้องน้ำ ทำไมไม่สร้างบ้านสูง 4 ชั้น ขนาด 24 ห้องนอน 24 ห้องน้ำ แบบจัดหนักจัดเต็มไปเลยทีเดียว 
 
          เหนื่อยทีเดียว เพราะการสร้าง “บ้านไม่บาน” ใช่จะสร้างกันบ่อยๆ นานๆ ดังนั้น สร้างแล้วก็คิดเผื่อไว้ให้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา บรรดาลูกๆ ของ “แม่” ก็ไม่ต้องลำบากไปหาซื้อบ้านที่ไหนหรือต้องแยกเรือนไปอยู่กันไกลๆ อยู่รวมกันในบ้านขนาด 24 ห้อง นี่แหละครับ กว่า 30 ชีวิตอยู่ร่วมกันหลายครอบครัวให้คึกคักครึกครื้น ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง งอนกันบ้าง โกรธกันบ้าง หลากอารมณ์ หลายรสชาติ แต่ก็คงไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะมี “แม่” เป็น “พระประธาน” อยู่ในบ้าน เป็นทั้ง “กรรมการ” ตัดสินความไม่ลงรอยกันของบรรดาสมาชิกภายในบ้าน ทำให้ใช้ชีวิตอยู่กันแบบ “รู้รักษ์สามัคคี” อย่างอบอุ่นครับ เพราะภายใต้ชายคา “บ้านไม่บาน” หลังเดียวมีสมาชิกอยู่รวมกันถึง 3 รุ่น ตั้งแต่รุ่น พ่อ-แม่, รุ่นลูกๆ และรุ่นหลานๆ จะว่าไปแล้วก็ถือว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุดครับ ในยุคเศรษฐกิจตกสะเก็ดดังเช่นในปัจจุบันนี้ครับ 
 
          เมื่อถึงคราวจำเป็นที่ลูกๆ ของ “แม่” ต้องออกไปทำงานนอกบ้านก็ยังสามารถฝากหลานๆ ให้ “แม่” ดูแล อบรมบ่มนิสัย อีกทั้งยังเป็นหูเป็นตาให้ ดีกว่าเอาลูกไปฝากไว้กับสถานรับเลี้ยงเด็กเป็นไหนๆ เพราะคนเหล่านั้นเป็นคนนอก ไม่ใช่ญาติก็คงไม่มีความรัก ความเอาใจใส่เหมือนกับ “แม่” ไหนๆ “แม่” ก็เลี้ยงลูกจนเติบใหญ่มาแล้ว ก็ถือว่าให้เลี้ยงหลานเป็นของแถม มิหนำซ้ำ “แม่” จะได้ไม่เปลี่ยวเหงา เพราะต้องอยู่บ้านอย่างโดดเดี่ยว แต่จะว่ากันจริงๆ แล้ว สังคมไทยในอดีตก็ใช้ชีวิตอยู่กันอย่างอบอุ่นแบบนี้แหละครับ
 
          แตกต่างกันเพียงแค่รูปแบบอาคารบ้านเรือน ที่แต่เดิมเป็น “เรือนไทย” ยกพื้นสูง พอลูกๆ โตขึ้นมีครอบครัว ก็จะทำการ “ปรุงเรือน” หรือ “ปลูกเรือน” ขึ้นมาใหม่อีกหลังหนึ่งมีลักษณะเป็น “เรือนไทย” คล้ายคลึงกับแบบเดิมและขยายเชื่อมด้วย “ชานเรือน” ที่บรรดาเด็กๆ มักจะใช้เป็นที่วิ่งเล่น ในขณะเดียวกันก็ได้เรียนรู้ “วิถี” ของ “วัฒนธรรมการกิน-อยู่” ที่เป็น “ภูมิปัญญา” ของบรรพชน ถือได้ว่าเป็น “ภูมิคุ้มกัน” ที่ดีมากครับ
 
          แต่เพียงแค่ย้อนหลังกลับไปไม่กี่สิบปีพอพัฒนาไปพัฒนามาแบบ “สังคมแดกด่วน” ของชาติตะวันตกที่ทำให้บรรดาผู้คนในสังคมก็กลายเป็นแบบตัวใครตัวมันเลย เกิดสภาพบ้านแตกสาแหรกขาด พอโตขึ้นต่างคนต่างแยกย้าย ละทิ้งถิ่นฐานบ้านเกิดไว้ให้ “แม่” อยู่อย่างเงียบเหงาเดียวดาย ผมเชื่อในใจลึกๆ ว่า “บ้านไม่บาน” ที่เป็น “ของขวัญ” เพื่อ “แม่” ขนาด 24 ห้อง หลังนี้แหละครับจะนำพาบรรดาสมาชิกในบ้านที่ละทิ้งบ้านเกิดได้กลับสู่ “วันชื่น คืนสุข” ของวิถีแห่งบ้านอีกครั้งหนึ่ง กลับมาใช้ชีวิตอย่างอบอุ่น โดยมี “แม่” เป็นจุดศูนย์กลางแห่งความรัก ความเอื้ออาทรอย่างแท้จริงครับ  
 
          สำหรับ “วันแม่” ปีนี้ “บ้านไม่บาน” ขนาด 24 ห้อง ความสูง 4 ชั้น หลังนี้แหละครับ ถือได้ว่าเป็น “ของขวัญ” ที่บรรดาลูกๆ จะร่วมลงขัน ลงแขก สร้างขึ้นบนพื้นดินเดิมที่บ้านเพื่อตอบแทนคุณค่าน้ำนมของ “แม่” (รวมทั้งลูกๆ หลานๆ เองจะได้อยู่ร่วมกัน) และถือโอกาสปรับปรุง ฟื้นฟูความรักความเอื้ออาทรที่เคยมีอยู่ แต่กำลังจะถูกกระแสเชี่ยวกรากของ “ทุนนิยม” กัดเซาะให้ผุพังทลายลงไป เป็นการสร้าง “ภูมิคุ้มกัน” ของบ้านให้เป็นเสมือน “ป้อมปราการ” อันอบอุ่น อบอวล ด้วยความรักของคนสามรุ่น สามวัย ทั้ง “รุ่นพ่อ-แม่”, “รุ่นลูก”, “รุ่นหลาน” ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่าง “งามง่าย พอเพียง เป็นทั้งที่รักและที่พักอาศัย” อย่างแท้จริง สำหรับแฟนๆ ที่สนใจรายละเอียดสามารถเข้าชมได้ในเว็บไซต์ www.homeloverthai.com ครับ
.......................................
(หมายเหตุ 'บ้านไม่บาน'ของขวัญเพื่อ'แม่' : คอลัมน์ บ้านไม่บาน โดย... อาจารย์เชี่ยว )