'บาหลี'ที่น่ามองเสมอ | คมชัดลึก

               ไม่รู้เป็น บาหลี เที่ยวที่เท่าไหร่ รู้แต่ไม่ว่าจะเที่ยวไหนก็ยิ้มให้บาหลีทุกรอบ

               เกาะอะไรไม่รู้เสน่ห์จัดจ้านเหลือเกิน ความจริงเทียวไปเทียวมาจนคนบาหลีบอกว่าหน้าตาชักเหมือนคนบาหลีเข้าไปทุกวัน นี่ถ้าสวมโสร่งใส่ผ้าลูกไม้เข้ารูปเทินถาดผลไม้บนหัวได้ รับรองว่าเข้าสถานที่ท่องเที่ยวแห่งไหนคงฟรีไปหมด

               เที่ยวนี้ สายการบินแอร์เอเชีย (www.airasia.com) พาเหาะจากสนามบินดอนเมืองแบบม้วนเดียวจบ 4 ชั่วโมงกว่า ก็ร่อนลงทาบสนามบินงูราห์ไรแห่งเกาะบาหลี พูดถึงแอร์เอเชียเขามีเที่ยวบินไปกลับบาหลีทุกวัน จึงค่อนข้างสะดวกสำหรับคนไทยที่จะไปเที่ยวบาหลี

               ไหนๆ บินกับแอร์เอเชียแล้ว เรื่องที่หลับที่นอนเลยคลิกเข้าไปเลือกเรือนพักกับเว็บไซต์แอร์เอเชียโก (www.airasiago.com) หนึ่งในช่องทางการจองทริปท่องเที่ยวแบบออนไลน์ ที่นำเสนอหลากหลายโรงแรม กิจกรรม และบริการเกี่ยวกับการท่องเที่ยวมากมาย ด้วยพันธมิตรโรงแรมกว่า 100,000 แห่งทั่วโลก และเที่ยวบินที่ครอบคลุมของแอร์เอเชีย แต่เที่ยวนี้เป็นบาหลีเที่ยวที่อยากเที่ยวแบบเน้นๆ เลยปักหมุดไว้ที่ อูบุด (Ubud) ซึ่งการหาเรือนพักในอูบุดจากเว็บแอร์เอเชียโกก็ไม่ใช่เรื่องยาก ไล่ตั้งแต่เรือนพักไร้ดาวไปจนถึงห้าดาวตั้งกันให้พรึ่บไปหมด

 

 

               ดูเหมือนอะไรๆ ในบาหลีเปลี่ยนไปทุกปี ปีก่อนบาหลีทำให้ฉันตกใจเพราะรถติดหนึบจนแผนเที่ยวล้มระเนระนาดไปหมด ความกว้างของถนนเท่าเดิม แต่รถเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สมัยก่อนรถเบโมยึดครองถนน แต่เดี๋ยวนี้ซูซูกิเอพีวีแบบ 7 ที่นั่ง เขี่ยเบโมตกถนนไปแล้ว

               แทบทุกวงเวียนและถนนทุกแยก มักจะมีอนุสาวรีย์ใหม่เอี่ยมอ่อง พร้อมกับประติมากรรมอ่อนช้อย ที่นักท่องเที่ยวได้แต่นั่งมองแล้วเดาว่านั่นคืออะไร เพราะไกด์บุ๊กแต่ละเล่มก็อัพเดทไม่ทันเหมือนกัน

               แต่ที่เปลี่ยนไปมากที่สุดเห็นจะเป็นดินฟ้าอากาศ ปกติพฤษภาคม-กันยายน จะเป็นไฮซีซั่น และช่วงปลอดฝนของเกาะบาหลี แต่นี่อะไรกันเล่า ฝนมาโปรยเม็ดรอต้อนรับตั้งแต่อยู่สนามบินแล้ว เรื่องดินฟ้าอากาศเปลี่ยนจนแม้แต่คนบาหลียังงงเลย

               ยังงงเรื่องฟ้าฝนไม่หาย มางงกับเรื่องค่ารถกันต่อดีกว่า ค่ารถแท็กซี่ไปอูบุดเคยนั่งจากสนามบินเที่ยวละ 1 แสนรูเปียห์ แต่ละเที่ยวก็ค่อยๆ ขยับขึ้นเรื่อยๆ จนเที่ยวนี้โชเฟอร์แต่ละรายพุ่งเข้าหาด้วยราคา 3 แสนรูเปียห์ กันซะเป็นส่วนใหญ่ 5 แสนรูเปียห์ ยังมีทะเล่อทะล่าเข้ามาเลย แต่สุดท้ายมาลงเอยที่ 2 แสนรูเปียห์ นี่แหละความสนุกตามแบบฉบับของบาหลี สนุกที่ได้ยื้อยุดฉุดกระชากราคาทุกสิ่งอย่าง 

               ยังค่ะ ยังเซอร์ไพรส์กันจนหยดสุดท้าย ถ้าเป็นแต่ก่อนจากสนามบินไปอูบุด ชั่วโมงเดียวก็เอาอยู่ แต่เดี๋ยวนี้ต้องเตรียมไว้ 2 ชั่วโมงเลย ทั้งที่ระยะทางแค่ 40 กว่ากิโลเท่านั้นเอง

               ได้แต่ลุ้นอยู่ว่า อูบุดที่รออยู่ข้างหน้าจะไม่มีเซอร์ไพรส์

               แต่ก็ไม่รอดหรอก ถ้าเป็นแยกใหญ่ๆ เดี๋ยวนี้มีรูปปั้นประจำการอยู่ ถนนมังกี้ ฟอเรสท์ ไม่ได้มีเฉพาะดีไซเนอร์โลคัลแบรนด์อีกแล้ว แต่แบรนด์ดังจากฝั่งตะวันตกมาเปิดช็อปกันหนาตาขึ้น

               โชคดีที่รถแท็กซี่พาเลี้ยวเข้าเรือนพักริมนาขั้นบันไดไปก่อน ไม่งั้นอาจจะได้เห็นอูบุดในมุมแปลกตามากขึ้นอีก

               วันรุ่งขึ้น บากหน้าจากอูบุดไปหานาขั้นบันไดแถว เตกาลัลลัง ระหว่างทางสองฟากฝั่งถนนยังแน่นไปด้วยร้านรวงเหมือนเดิม ไม้แกะสลัก โคมไฟ ภาพเขียน รูปปั้นเอาไว้แต่งสวนสไตล์บาหลี เพราะแบบนี้ น้อยคนนักเมื่อมาถึงบาหลีแล้วจะเดินมือเปล่ากลับบ้าน

 

 

               หลายคนพุ่งไปหานาขั้นบันไดเลย แต่ฉันเป็นพวกนิยมแวะตามเบี้ยบ้าบรายทาง เลยแวะตลาดสดแถวหมู่บ้านเตกาลัลลัง ดูเหมือนเป็นช่วงสายที่ตลาดจวนวายเต็มที แต่ก็ยังพอเหลือสีสันของตลาดสดให้เห็นบ้าง

               ยังไม่ถึงนาข้าว เพราะแวะไร่กาแฟกันต่อ มาบาหลีหลายเที่ยว ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขามีไร่กาแฟเอาไว้ให้นักท่องเที่ยวแวะชิมกาแฟกันด้วย คอกาแฟเลยขอโฉบไปชม ชิม และตบท้ายด้วยการช็อปกาแฟ เพราะดันชิมของเขาไปแล้ว แต่พูดก็พูดเถอะ นอกจากมีกาแฟและชาให้เลือกชิมหลากลายแล้ว ลูกเล่นยังแพรวพราวจริงๆ ทำทุกอย่างให้เก๋และชิล ไม่บังคับซื้อ แต่ลงเอยด้วยการที่ทุกคนเดินออกมาแบบหอบหิ้วกาแฟกันพะรุงพะรัง

               เถลไถลไปเรื่อยกว่าจะถึงนาข้าวขั้นบันได แดดก็เกือบตรงหัว แต่ที่อยู่ตรงหน้า เตกาลัลลังดูเก๋ขึ้นเป็นกอง มาเที่ยวก่อนก็มีแผงขายภาพเขียนอยู่ริมนาข้าว มาเที่ยวนี้คาเฟ่หน้าตาเก๋ๆ อยู่บนระเบียงนามีให้เลือกนั่งจิบกาแฟบาหลีหลายร้าน

               อย่ามาทำเป็นสั่งลาเต้ คาปูชิโน เอสเพรสโซ เพราะสำหรับแถวนี้มีแต่กาแฟบาหลีคั่วหอมๆ เท่านั้นที่พร้อมเสิร์ฟ เห็นมั้ยว่าบางอย่างบาหลีก็ไม่ยอมให้ตะวันตกแทรกเข้ามา

               หลายอย่างอาจจะเปลี่ยนไป แต่กระทงเครื่องหมู่บูชาเทพยังคงอยู่ ริ้วขบวนผู้คนที่เดินไปทำบุญยังคงมีให้เห็นทุกเมื่อเชื่อวัน เพราะแบบนี้ บาหลีจึงน่ามองเสมอ

 

...........................................................................

('บาหลี'ที่น่ามองเสมอ : คอลัมน์เที่ยวนี้ขอเล่า : โดย...กาญจนา หงษ์ทอง)