การบริหารจัดการความโลภ (6)ความอยากไม่มีวันเต็ม | คมชัดลึก

พอคิดแค่นี้เท่านั้นเอง คุณโยมทั้งหลาย สวรรค์ชั้นฟ้าไม่สามารถรองรับน้ำหนักของ ความอยาก อย่างไม่มีที่สิ้นสุดในใจของพระองค์ได้ เพดานสวรรค์นั้นรับไม่ได้แล้วนะ ขีดจำกัดของสวรรค์นั้นหมดแล้ว เพราะพระองค์นั้นโลภผิดมนุษย์ และโลภผิดเทวดา นี่คือ อวิชฌาวิสมโลภ โลภผิด มนุษย์โลภผิดเทวดา

 ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ คนที่เคยโลภก็มีแล้ว ในประวัติศาสตร์ของเทวดา คนที่เคยโลภก็มีแล้ว แต่ไม่มีมนุษย์และเทวดาหน้าไหนโลภเท่าพระเจ้ามัททราช ขีดจำกัดของสวรรค์ทานน้ำหนักแห่งความต้องการของพระองค์ไม่ไหว 

 สุดท้ายพระองค์ร่วงตกลงมาจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ถึงพระราชอุทยานของพระองค์ที่มนุษย์โลก ร่างกายนั้นบุบสลายเจียนอยู่เจียนไป

 ก่อนจะทรงสิ้นพระชนม์นั้นเอง มีชาวสวนมาพบเข้า ถามว่า ท่านเป็นใคร ทำไมมานอนทุรนทุรายอยู่ที่นี่

 พระเจ้ามัททราชบอกว่า ช่วยบอกประชาชนคนทั้งหลายด้วยว่าฉันคือ พระเจ้ามัททราช อดีตเป็นพระจักรพรรดิของเมืองนี้ ครองราชย์สมบัติอยู่ที่นี่ ๘๔,๐๐๐ ปี ไม่พอใจขึ้นไปครองราชย์อยู่บนสวรรค์ชั้นที่หนึ่ง ๘๔,๐๐๐ ปี ก็ไม่อิ่ม ขึ้นไปครองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ๘๔,๐๐๐ ปี ก็ไม่พอใจอีก ฉันก็เลยตกลงมาที่นี่แหละ ฝากเอาเรื่องราวของฉันไปบอกมนุษย์ทั้งหลายด้วยนะ ฉันพยายามเติมความอยากให้มันเต็ม แต่ทั้งๆ ที่ยังไม่เต็ม ก็ตกลงมาตายเสียก่อน 

 เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ สะท้อนอะไรๆ เกี่ยวกับธรรมชาติของความโลภ พระพุทธเจ้าสะท้อนธรรมชาติของความโลภ ด้วยการตรัสเอาไว้ว่า “อิจฉา อนนตโคจรา" ความโลภไม่มีที่สิ้นสุด

 นี้ต้องรู้เท่าทัน ความโลภไม่มีที่สิ้นสุด

 ธรรมชาติของความโลภ ประการที่สอง ก็จะเล่าผ่านชาดกเหมือนกัน

 มีสามีภรรยาอยู่คู่หนึ่ง ครองรักกันมา ต่อมาสามีตายไปเกิดเป็นหงส์ หงส์ตัวนี้ด้วยความที่ผูกพันกับภรรยามาก ก็บินมาหาภรรยา มาทุกครั้งจะไข่เป็นทองคำไว้ให้ภรรยา ด้วยความสงสารภรรยาจึงไข่เป็นทองคำ

 ภรรยาเอาไข่ทองคำของสามีไปขาย ได้เงินได้ทองมาเลี้ยงตัวเองและเลี้ยงลูก
 อยู่ต่อมา ๒-๓ วัน ลูกสาวก็คุยกับแม่ แม่พ่อตายไปแล้วไปเกิดเป็นหงส์ แล้วก็มาไข่เป็นทองคำให้เราอาทิตย์ละฟอง แม่ หนูว่าแทนที่เราจะรอให้พ่อมาไข่ให้อาทิตย์ละฟอง ให้พ่ออยู่กับเราไหม

 เออ ดีลูก เป็นความคิดที่ดีมากๆ แล้วไง ก็พ่อเขาอยู่กับเรา เวลาเราต้องการไข่ ก็บอกให้เขาไข่ เราก็จะได้ไข่ตลอดเวลา เอาอย่างนี้สิแม่ พรุ่งนี้ถ้าพ่อมาน่ะ พอพ่อไข่เสร็จจับพ่อถอนขนเลย

 รุ่งขึ้น หงส์วิเศษก็มา พอมาถึงก็มาไข่ให้ภรรยาเป็นทองคำ ไข่เสร็จแล้วลูกสาวรี่เข้าไปจับหงส์มัดถอนขนทั้งหมด หงส์บินไม่ได้

 พอบินไม่ได้ ความเป็นหงส์ก็หมดคุณค่าใช่ไหม หงส์ตรอมใจตายอย่างน่าเศร้าที่สุด พอหงส์ตรอมใจตาย ภรรยากับลูกเอามีดมาชำแหละหงส์ ในท้องมีแต่เครื่องใน ไม่มีไข่ทองคำ เป็นที่มาของคำกล่าว ที่พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า

 “โลโภ ธรรมานัง ปริปันโถ" ความโลภเป็นอันตรายต่อความดีงาม 

 ความโลภเมื่อครอบงำจิตใจคนแล้ว เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้สมปรารถนา แม้กระทั่งต้องฆ่าคนที่เขารักเขาก็ทำ นี่คือธรรมชาติของความโลภ ประการที่สอง พอความโลภเข้าครอบงำปั๊บ ฆ่าได้แม้กระทั่งคนที่ตนรัก

 มองไม่เห็นอรรถ มองไม่เห็นธรรม