ทุกข์...ของแม่ | คมชัดลึก

 ทุกข์เมื่อลูกหิว ถ้าลูกหิวทุกข์มาก ไม่มีอะไรให้ลูกกิน ทุกข์มาก หรือแม้มีกินแล้ว แต่ไม่สมใจลูกก็ทุกข์ ลูกปัดทิ้ง กินไม่ลง ทุกข์อีก ลูกกินแล้วก็ทุกข์ต่อไปในมื้อหน้า

 ทุกข์เมื่อลูกอด จะอดต่อหน้า หรือไปอยู่ ณ ที่หนึ่งที่ใด แม่อดทุกข์ไม่ได้ เห็นอะไรแล้วก็นึกถึงลูก เมื่อนึกถึงลูกก็ต้องเก็บเอาไปให้ลูก

 แต่ถ้าลูกอดแล้ว ท่านจะทุกข์มาก แม่บางคนจึงยอมให้ลูกดูดนมจนตัวเองต้องตายไปก็มี แม่หลายคนที่ตายไปแล้ว ลูกยังดูดนมแม่ จนศพพองขึ้นแล้ว ลูกก็ดูดน้ำเหลืองจากอกแม่ นี่แสดงว่า ท่านยอมตายเพื่อไม่ให้ลูกอด

 ทุกข์เมื่อลูกไม่สบาย...ถ้าลูกไม่สบายทุกข์มาก นั่งเฝ้ารักษาพยาบาล
 ท่านพระครูพิศาลธรรมโกศล (หลวงตาแพรเยื่อไม้)   ท่านพรรณนาไว้ว่า
 "ยามไข้ไร้สุขแม่ก็ทุกข์อาทร อดตาหลับขับตานอน พยาบาลรักษา ครั้นเมื่อมดหมอร้องขอค่ายา ก็ดิ้นรนเสาะหา จนหน้าแดงหน้าดำ ทรัพย์สินเงินสดก็หมดก็สิ้น บางครั้งจะกินก็ไม่มีอีกซ้ำ ต้องเอาไร่นา ไปเที่ยวเร่จำนำ หวังให้ลูกงามของแม่รอดตาย"

 ทุกข์เมื่อลูกพิกล เกิดมาแล้วพิกลทางสมอง แม่ทุกข์มาก
 ทุกข์เมื่อลูกพิการ ถ้าลูกพิการ จะพิการมาแต่กำเนิด หรือจะพิการเพราะอุบัติเหตุ
 ทุกข์เพราะลูกโง่ โง่เพราะไม่มีความรู้ โง่เพราะสติปัญญาไม่ดี ก็ทุกข์  ทุกข์อย่างนี้ทุกข์ไปล่วงหน้าทีเดียวว่า   ถ้าตัวของแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะเลี้ยงตัวได้อย่างไร

 ทุกข์เพราะลูกจน จนเพราะไม่เจียม จนเพราะไม่จริง   จนเพราะไม่อิงศาสนา จนเพราะไม่แสวงหาความรู้

 ทุกข์เพราะลูกดื้อ สอนไม่ฟังสั่งไม่เชื่อ ทุกข์ใหญ่ รู้ว่าลูกต้องไปประสบเคราะห์กรรม ดื้อนักเขาก็จะตีเอา เขาก็จะยิงเอา ก็รู้ทีเดียวว่า ลูกจะไปไม่รอด จะมีอายุไม่ยืนยาว

 ทุกข์เพราะลูกชั่ว หลับตาเห็นแต่คุกตะราง เห็นแต่การถูกประหารชีวิต
 นี่คือ ความทุกข์ของท่านผู้เป็นแม่ ที่เราทุกคนไม่ค่อยรู้สึกระลึกถึงกัน
 ลูกคนใดที่ไม่เคยคิดถึงทุกข์ของแม่มาเลยตลอดทั้งชีวิต  วันนี้ก็ยังไม่สายเกินไป ที่พวกเราจะน้อมระลึกนึกถึง ตั้งสติกันบ้าง เมื่อตั้งสติแล้ว ลองย้อนนึกถึงสิ ใครที่ได้ชั่ว ระลึกสิว่า...เพราะอะไร เพราะเราไม่เชื่อแม่ ถ้าเราเชื่อแม่ เราจะไม่ชั่ว  ต้องนึกละอายใจ

 ใครที่ได้ดีต้องว่า...อ๋อ...เพราะเราเชื่อแม่ เราจึงได้ดี

"พระราชวิจิตรปฏิภาณ (เจ้าคุณพิพิธ) "