“สกั๊งค์” สัตว์จอมเหม็นเน่า
โดย - โต๊ะข่าวสัตว์เลี้ยง
สกั๊งค์ (ชื่อวิทยาศาสตร์: Mephitidae) เป็นสัตว์ที่ดูเหมือนจะน่ารักน่าชัง แต่ความจริงแล้ว สกั๊งค์ เป็นสัตว์ที่มีกลิ่นเหม็นสุดๆ สกั๊งค์เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ตัวเล็ก มีขนฟูน่ารัก ส่วนหัวและลำตัวยาวประมาณ 20-48 เซนติเมตร หางยาว 13-38 เซนติเมตร น้ำหนักอยู่ประมาณ 198 กรัมถึง 6 กิโลกรัม มันสามารถพ่นสารสีเหลือง ที่มีกลิ่นเหม็นฉุนไปได้ไกลสุดถึง 3 เมตร ซึ่งกลิ่นอันไม่พึงประสงค์นี้ สามารถลอยฟุ้งไปไกลถึง 2.41 กิโลเมตร
และแม้ว่าสารที่่พ่นออกมานี้ จะไม่มีพิษ แต่ก็ทำให้เหยื่อที่โดนเข้าไป รู้สึกเหม็นจนทนไม่ไหว และกลิ่นนี้ ยังอาจติดตัวเหยื่อไปได้หลายวัน แถมยังล้างออกยาก
อย่างไรก็ตาม การพ่นสารเคมีนี้ ไม่ได้เป็น่วิธีแรกที่สกั๊งค์ทำเมื่อเผชิญหน้ากับผู้ล่า โดยเมื่อโดนผู้ล่าเข้ามาใกล้ สิ่งที่สกั๊งค์จะทำเป็นอันดับแรกๆ คือ ส่งเสียงคำราม ถ่มน้ำลาย สยายขน กระดิกหาง และกระทืบเท้า แต่ถ้าสถานการณ์เริ่มจนมุม มันจะยกหางขึ้นมาและพ่นสารสีเหลืองกลิ่นเหม็นใส่ผู้ล่า ซึ่งทำให้มันปลอดภัยได้ใครก็ตามที่ได้กลิ่นจะรู้สึกเหม็นจนต้องรีบออกห่าง
สกั๊งค์มีหลายสายพันธุ์ ขึ้นอยู่กับขนาดตัว ซึ่งส่วนมากจะตัวเท่ากับแมว มีลายขนแตกต่างกันไป ทั้งลายเป็นริ้ว ลายจุด หรือเป็นลายกลม แต่ไม่ว่าจะลายไหน ขนของมันจะเป็นสีขาว-ดำ ซึ่งทำให้รู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นสกั๊งค์ และอาจเป็นการเตือนภัยผู้ล่าที่กำลังหาเหยื่อเป็นอาหารว่าจงระวังกลิ่นเหม็นของสกั๊งค์ให้ไว้ให้ดี ถิ่นอาศัยดั้งเดิมของสกั๊งค์อยู่่ในทวีปอเมริกาเหนือ
โดยมีสกั๊งค์พันธุ์ลายทาง ซึ่งแพร่พันธุ์จากตอนใต้ของแคนาดาไปยังตอนเหนือของเม็กซิโก เป็นพันธุ์ที่โด่งดังที่สุดในอเมริกาเหนือ ส่วนสกั๊งค์ลายจุดซึ่งไม่ดังเท่ากับสกั๊งค์ลายทางก็อยู่ในสหรัฐและเม็กซิโก ด้วยความที่มันไม่ค่อยเดินทางไกลเกิน 3 กิโลเมตร มันจึงชอบตั้งรกรากอยู่ห่างจากแหล่งน้ำไม่เกิน 3 กิโลเมตร
สกั๊งค์มักจะนอนกกอยู่ในโพรงที่สัตว์อื่นทำไว้ แต่มันก็อาศัยอยู่ในขอนไม้หรือตึกร้างเช่นกัน ส่วนในฤดูหนาว สกั๊งค์อาจนอนอยู่ในโพรงนานหลายสัปดาห์ สกั๊งค์เพศเมียจะออกลูกได้ปีละ 2-10 ตัว สกั๊งค์ เป็นสัตว์ที่กินทั้งพืชและสัตว์ มันจะออกหากินตอนกลางคืน อาหารหลักของมันคือผลไม้ พืชผัก แมลง ดักแด้ หนอน ไข่ สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก จนถึงปลา
นอกจากนี้ มันยังกินตัวต่อ น้ำผึ้ง และมักจะโจมตีรังผึ้งอยู่เป็นประจำ สกั๊งค์ มีภูมิต้านทานพิษงู ทำให้มันสามารถกินงูพิษได้แต่กลับมีสายตาที่แย่มาก เมื่อเทียบกับประสาทสัมผัสด้านการดมกลิ่นและการได้ยินที่ดีเยี่ยม