เรียงความวันแม่ วันแม่แห่งชาติ 2567 ตัวอย่างเรียงความวันแม่ สั้นๆ 15 บรรทัด | คมชัดลึก

เรียงความ หรือ ร้อยแก้ว คือ การเขียน หรือนำข้อความมาเรียบเรียงให้เป็นเรื่องราว เป็นศิลปะอย่างหนึ่งในการใช้ภาษาเรียบเรียงความคิดเป็นเรื่อง โดยแสดงความคิด ความรู้สึก จินตนาการ และความเข้าใจ ด้วยภาษาที่ถูกต้อง สละสลวย ตัวอย่างเรียงความ ที่เคยเขียน เรียงความวันแม่ เรียงความความฝันของฉัน เรียงความเรื่องความรักของแม่ เป็นต้น

 

12 สิงหาคม วันแม่แห่งชาติ วันที่มักถูกนำมาเป็นหัวข้อในการเขียนเรียงความ โดยเฉพาะ เรียงความวันแม่ เนื่องในโอกาสวันพิเศษอย่าง วันแม่แห่งชาติ ซึ่ง วันแม่แห่งชาติ 2567 ตรงกับวันที่ 12 สิงหาคม เช่นเดียวทุกๆ ปี โดยมีความสำคัญคือ เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพของ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง จึงกำหนดให้เป็น "วันแม่แห่งชาติ" ให้ลูกทุกคนได้แสดงออกถึงความรัก และกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ
 

เรียงความวันแม่

 

แม่คือผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต แม่ คือ คนที่ให้กำเนิดเรามา แม่อุ้มท้องเรามาตั้ง 9 เดือน แม่ต้องลำบากเจ็บปวด และอีก 1 วันที่แม่แสนเจ็บปวด แต่กลับกลายเป็นวันที่แม่มีความสุข แม่ทำให้เราลืมตามาดูโลก ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นวัยรุ่น แม่เฝ้าคอยสั่งสอนให้เป็นคนดี ตั้งใจเรียนหนังสือ และแม่ก็ให้ความรักอย่างจริงใจ แม้รู้ว่าสิ่งที่เคยทำผิดพลาดไปนับครั้งไม่ถ้วน แม่ก็ยังอภัยให้ลูกเสมอไม่โกรธลูก และยังมอบรอยยิ้มทั้งๆ ที่แม่ก็ต้องเสียน้ำตา 

 

ความผิดของลูกไม่ว่าจะครั้งไหนร้ายแรงเพียงใด ในวันนี้ลูกประสบความสำเร็จทั้งการเรียน การงาน ได้มีโอกาสตอบพระคุณแม่ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยถ่าเทียบกับสิ่งที่ได้รับจากแม่ แม่คือผู้ยิ่งใหญ่ในชีวิตที่สุดแม่คือคนพิเศษสำหรับหนู
หนูรักแม่นะคะ

 

เรียงความวันแม่เรื่องแรกได้บอกเล่าถึงความยากลำบากกว่าที่เราแม่จะให้กำเนิดเราลืมตาขึ้นมาดูโลก ถึงจะเป็นไปด้วยความทรมาน แต่ท่านก็เต็มใจที่จะทำ ถึงแม้ในช่วงที่เราโตขึ้น ไม่ว่าเราจะทำผิดกี่เรื่อง เรื่องเล็ก หรือใหญ่ ท่านอาจจะมีต่อว่า แต่ท่านก็ไม่เคยนึกโกรธเราเลยสักครั้ง

 

เรียงความวันแม่ 15 บรรทัด

 

คำว่า”แม่” เป็นคำนิยามสั้น ๆ แต่ความหมายนั้นมากมายลึกซึ้ง เกินจะพรรณนา แม่เป็นผู้มีบุญคุณล้นเหลือ แม่เปรียบประดุจ ดาว ที่คอยส่งแสงเจิดจ้าคอยนำพาลูกน้อย แม่เปรียบประจ ครู คนแรกที่คอยอบรมสั่งสอนให้ได้ดี แม่เปรียบดั่ง “นางฟ้า” ที่สูงส่งในใจหนู วันนี้เป็นวันหนึ่งที่ผู้หญิงคนหนึ่งใช้สรรพนามเรียกตนเองว่า “แม่” แม่ได้ให้กำเนิดชีวิตน้อย ๆ ได้ลืมตามาดูโลก เก้าเดือนที่แม่ปกป้องกับหนึ่งวันที่ต้องเจ็บปวด มีใครรู้บ้างว่าผู้หญิงคนที่หนูเรียนกว่า แม่ จะต้องเจ็บปวดแค่ไหน วันที่หนูเกิด

 

เป็นวันที่แม่เจ็บแต่กลับกลายเป็นวันที่แม่มีความสุขที่สุด เมื่อได้เห็นแววตาอันใสซื่อบริสุทธิ์ของลูกน้อย ถึงวันนี้เป็นวันที่แม่เบที่สุดในชีวิตแต่เป็นวันที่ประเสริฐของอีกชีวิตหนึ่ง แต่ลูกบางคนอาจจะไม่นึกถึงวันนี้มากนัก มีใครรู้บ้างว่าชีวิตแลกด้วยชีวิต เมื่อเราเกิดมาในโลกใบนี้ แม่ก็คือ ผู้หญิงคนแรกที่คอยป้อนข้าว ป้อนน้ำ เลี้ยงดูเราจนเติบใหญ่ แม่ได้ให้การศึกษาเท่าที่จะทำได้ แม่ให้เราทุกอย่างที่เราต้องการ แม่ไม่เคยมีคำว่า”ไม่” หรือ “ไม่ให้” กับลูก บางครั้งที่แม่ดุ แม่ทำไปก็มันเกิดจากความรัก ความผูกพันและความห่วงใย ที่แม่คนหนึ่งจะมีให้ แม่ทุกคนอยากให้ลูกเติบโตเป็นคนดี ลูกเป็นความหวังของพ่อแม่ เป็นดังแก้วตาดวงใจ แม่คอยเป็นกำลังใจให้และคอยความสำเร็จของลูกว่าลูกจะประสบความสำเร็จในภายหน้า เป็นคนดีของแม่ เป็นคนดีของสังคม และเป็นคนดีของประเทศชาติ

 

Cr. google.com/a/rsu.ac.th

 

เรียงความวันแม่ 10 บรรทัด

 

“ความรักของแม่” หากจะเปรียบคงคล้ายกับ “สายลม” ที่เหมือนกับอ้อมกอดที่โอบอุ้มลูกอยู่ทุกครั้ง แม้มองไม่เห็นว่าแม่โอบกอดเราด้วยแขนทั้งสอง แต่เรายังรู้สึกได้อยู่เสมอด้วยแรงใจที่ส่งให้กับเรา 

 

ในยามที่รู้สึกท้อแท้ในเวลาที่ยากลำบาก ยังมีอสองมือของแม่ ที่คอยประคองเราจากด้านหลังด้วยความรัก ไม่ทิ้งให้ห่างสายตาแม้ว่าเราจะอยู่ไกลจนลับอีกฝั่งของฟากฟ้า เป็นแรงผลักดันให้ลูกคนนี้ได้ก้าวเดินต่ออย่างมั่นคง

 

แม่ คำๆนี้เป็นเพียงคำสั้นๆ แต่มีความหมายที่ลึกซึ้ง ท่านคือผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งบนโลก แต่กลับเป็นคนพิเศษสำหรับลูกรัก แม่คือผู้ประเสริฐสุดในชีวิตทุกๆชีวิต เป็นผู้ที่สามารถให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่ลูกได้ ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สิน เงินทอง ของมีค่าหรือแม้กระทั่ง ลมหายใจที่ยังเหลืออยู่ของแม่ 

 

ตลอดเวลาตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแม่ จน ณ วินาทีนี้แม่ก็ได้ทำหน้าที่เป็นผู้ให้ไม่มีสิ้นสุด แม่ให้ทั้งความรัก ความห่วงหา ความห่วงใย ความอาทร อีกทั้งยังมอบความรักที่มิอาจมิรักใดมาทดแทนได้ให้แก่เรา นั่นก็คือความรัก ความผูกพัน ระหว่าง … แม่ และ ลูก

 

เรียงความวันแม่ สั้นๆ 

 

พระคุณที่แม่ได้มอบให้แก่เรา ไม่ว่าจะให้มีกระดาษกี่ร้อยกี่พันแผ่นก็ไม่สามารถเขียนบรรยายออกมาได้หมดสิ้น หรือต่อให้นักพูดมืออาชีพมาบรรยาย ก็มิอาจจะพูดได้ลึกซึ้งเท่าใจสัมผัส ความรู้สึกนี้มัน เกินจะบรรยาย จริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่างมิอาจ ทดแทน