2ปีจ่าเพียรบทเรียนจากด้ามขวาน
2ปีจ่าเพียรบทเรียนจากด้ามขวาน: เลียบค่าย โดย อนลัส [email protected]
12 มีนาคม 2553 พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผกก.สภ.บันนังสตา จ.ยะลา ถูกกลุ่มก่อความไม่สงบวางระเบิดรถยนต์และยิงซ้ำจนเสียชีวิตระหว่างออกตรวจ
ผ่านมาถึงวันนี้ครบ 2 ปีการจากไปของนักรบแห่งเทือกเขาบูโด !?!
ผลการสอบสวนของคณะกรรมการที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติตั้งขึ้น กรณีจ่าเพียรขอความเป็นธรรมขอย้ายเป็น ผกก.สภ.กันตัง จ.ตรัง เพื่อใช้ชีวิตบั้นท้ายก่อนเกษียณ แต่ไม่ได้รับการพิจารณา ไม่มีใครผิด ทั้งที่ผลการทำงานเป็นที่ประจักษ์แก่สังคม
คำร้องขอสุดท้ายไม่ได้รับการพิจารณา อีกไม่กี่วันถัดมาจ่าเพียรก็เสียชีวิต คำถามคือใครจะเป็นผู้รับผิดชอบการตายในครั้งนี้
2 ปีผ่านไปคำถามนี้ก็ยังไร้คำตอบ
ความจริงที่ขมขื่นยิ่งกว่าคือไม่เพียงหาคำตอบไม่ได้ ทว่านับวันชื่อจ่าเพียรก็รังแต่จะค่อยๆ จางหายไปจากการรับรู้ของสังคม
น่าเสียดายคนดีไม่มีที่อยู่ รายชื่อไม่ปรากฏในแบบประเมินผลงาน ยกเว้นบนหลุมฝังศพและสมุดรายนามไว้อาลัย
น่าเสียใจที่คนดีๆ ต้องมาจากไปก่อนวัยอันควร สำนักงานตำรวจแห่งชาติได้เรียนรู้อะไรจากเรื่องนี้หรือไม่ ?!!
เผื่อคนรุ่นหลังจะไม่เคยได้ยินชื่อและสำคัญยิ่งกว่าคือเผื่อคนรุ่นก่อนจะหลงลืมชื่อ จ่าเพียรเป็นนักรบกระดูกเหล็กแห่งเทือกเขาบูโด เติบโตจากตำรวจชั้นประทวน ทำงานอยู่จังหวัดชายแดนใต้มาต่อเนื่องยาวนานกว่า 30 ปี
พื้นที่ไหนตำรวจเข้าไม่ได้จ่าเพียรเข้า พื้นที่ไหนอันตรายเสี่ยงตายจ่าเพียรเสี่ยงลง ปะทะกับโจรมาแล้วทุกกลุ่ม ถูกลอบยิง-ถูกระเบิดมาก็หลายครั้งรอดตายมาได้หลายหน ใช้หลักเข้าใจ เข้าถึง พัฒนา อย่างแท้จริง
ดึงแนวร่วมกลุ่มก่อความไม่สงบที่กำลังตกหลุมบ่วงพรางออกมาก็มาก ผู้นำชุมชน คนเคยหลงผิดหันหลังมาช่วยงานจ่าเพียรมากยิ่งกว่ามาก
เป็นตัวอย่างตำรวจน้ำดีที่มีไม่มากในยุคนี้ ขนาดเป็น ผกก.แล้วยังนั่งรถออกตรวจพื้นที่เสี่ยงภัยกับลูกน้องชนิดถึงไหนถึงกัน
รู้ว่าลูกน้องเสี่ยงตัวเองจะนั่งทำงานสบายไม่ได้ น้ำใจเช่นนี้แหละเลยเป็นที่รักของลูกน้อง ขณะเดียวกันก็กลายเป็นจุดอ่อนให้กลุ่มก่อความไม่สงบลอบโจมตี
ผมไม่หวังให้สำนักงานตำรวจแห่งชาติเปลี่ยนโลกทั้งใบ เพียงแค่จดจำจ่าเพียรและเรื่องราวเมื่อหนหลังให้ขึ้นใจ ตำรวจดีไม่ได้มีไว้ตาย แล้วให้ตำรวจร้ายๆ ครองเมือง
ผมเชื่อว่าจ่าเพียรกำลังมองดูอยู่จากที่ไหนสักแห่ง !?!