สู้ชีวิต! หลานปั่นซาเล้งพายายพิการเก็บขยะขาย | คมชัดลึก

 

         18 สิงหาคม 2559 ผู้สื่อข่าวรายงานว่าเป็นประจำทุกวันตั้งแต่เช้าจนตะวันลับขอบฟ้าที่สองชีวิต ซึ่งอาศัยอยู่ในชุมชนหลัง รพช.เขตเทศบาลเมืองอุตรดิตถ์ ออกจากบ้านเช่า ด้วยซาเล้งคันเก่าๆคู่ใจตะเวนไปตามถนนทุกสายทุกซอยในเขตเทศบาลเมืองอุตรดิตถ์ ที่มีถังขยะตั้งอยู่ เพื่อเก็บขยะ คัดแยกตามประเภท ส่งขายร้านค้า เป็นรายได้เลี้ยงชีพ จนกลายเป็นชีวิตประจำวัน แต่สองชีวิตนี้ก็ไม่เคยท้อต่อโชคชะตา แม้รายได้มีเพียงวันละ 20-30 บาท ก็ภูมิใจเพราะมาจากน้ำพักน้ำแรง และไม่ได้เบียดเบียนใคร

 

 

         น.ส.บุญมี อายุ 19 ปี ซึ่งพัฒนาการทางสมองช้า พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก จึงไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเหมือนเด็กปกติทั่วไป ทุกวันจะเป็นคนปั่นซาเล้ง ด้วยความคล่องแคล่ว ชำนาญ ลัดเลาะไปตามเส้นทางต่างๆ ยิ่งเป็นถนนในย่านชุมชนต้องใช้ความระมัดระวัง หลบหลีกรถที่วิ่งตามท้องถนน เพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ เพราะยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ คือ ยายสายบัว มีใจ อายุ 65 ปี ที่พิการ หลังจากป่วยด้วยโรคมะเร็งผิวหนังและแพทย์ต้องตัดขาขวา นั่งอยู่หน้าซาเล้ง โดยมีไม้ค้ำยันวางอยู่ข้างๆ สองยายหลานจะตะเวนไปตามจุดที่มีถังขยะ เพื่อเก็บขยะที่สามารถขายได้ ใส่ให้เต็มซาเล้ง ด้วยความขยันขันแข็ง ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสตามวิถีของสองชีวิต

         โดย ยายสายบัว กล่าวว่า หลังสามี และลูกๆเสียชีวิต ตนรับภาระเลี้ยงหลานที่พิการทางสมอง พัฒนาการช้า แต่ช่วยเหลือตัวเองได้ มีบางครั้งที่ดื้อตามโรคที่เขาเป็น จึงไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือ ทุกวันหลานสาวจะพาตัวเองที่พิการเดินไม่ได้ ตะเวนเก็บขยะ ทุกวันนี้เวลาเจ็บป่วยก็มีหลานสาวปั่นซาเล้งพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลอุตรดิตถ์

 

 

         หลานสาวแม้จะพัฒนาการช้า แต่มีความรับผิดชอบ น้ำใจดี เก็บขยะวันไหนเจอตุ๊กตา เขาจะดีใจมากๆ ขอไม่ให้นำไปขาย เอามาซักจนสะอาดแล้วนำไปแจกให้กับเด็กด้อยโอกาสในชุมชนเดียวกัน รายได้ของครอบครัวมากจากเบี้ยยังชีพคนพิการและผู้สูงอายุ เดือนละ 1,000 กว่าบาท และจากการเก็บขยะขายวันละ 20-30 บาท ใช้จ่ายกันอย่างประหยัด วันต่อวัน แต่ไม่เคยท้อกับโชคชะตา จะสอนหลานสาวเสมอให้รู้จักคำว่า อดทน ต้องทำงานถึงจะมีข้าวกิน อย่าดูถูกเงินไม่กี่สิบบาท แต่ต้องภูมิใจเพราะมาจากน้ำพักน้ำแรง ไม่ได้เบียดเบียนใคร ชีวิตก็มีความสุขแม้ไม่ได้ร่ำรวย

         แต่สิ่งที่เป็นห่วงคือ ยายอายุมากและป่วยโรคมะเร็งผิวหนังที่ยังรักษาต่อเนื่อง หากวันใดไม่มีตนเอง หลานสาวซึ่งโตเป็นสาว และพัฒนาการสมองช้า รู้สึกเป็นห่วงความเป็นอยู่และภัยสังคมปัจจุบัน จึงวิงวอนหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาดูแล ตนจะได้หมดห่วง

 

 

         ด้าน น.ส.บุญมี หลานสาว บอกไม่เคยเหนื่อยที่จะต้องปั่นซาเล้งไปสถานที่ต่างๆ ไม่อายที่ต้องเก็บขยะขาย เกิดมามีเพียงยาย รักยายมากที่สุด เป็นทุกอย่างของชีวิต จึงไม่ดื้อ เป็นคนดี