สบายดีเจ้า | คมชัดลึก

ผมต้องขออนุญาตทักทายแฟนๆ กีฬา “คม ชัด ลึก” แบบนี้ เพราะตอนนี้ผมเดินทางข้ามฝั่งโขงมาใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศลาวเรียบร้อยแล้ว
 ภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากกองบัญชาการ “คม ชัด ลึก” คือการทำข่าวการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 25 “เวียงจันทน์เกมส์” ที่ประเทศลาวได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพเป็นครั้งแรก
 “เวียงจันทน์เกมส์” มีคิวชิงชัยอย่างเป็นทางการระหว่างวันที่ 9-18 ธันวาคม แต่ “ฟุตบอล” จะเริ่มแข่งก่อนตั้งแต่วันที่ 2 ธันวาคม ผมและ นรินทร์ เครือคล้าย ช่างภาพมือพระกาฬของ “คม ชัด ลึก” จึงเป็นทัพแรกที่ล่วงหน้ามาก่อน
 ลาวกับไทยอยู่ใกล้กันแค่มีแม่น้ำโขงขวางกั้นพวกเราใช้เวลาเดินทางแค่ชั่วโมงเศษๆ ก็มาถึงสนามบิน “วัดไตย” สนามบินแห่งชาติลาวอย่างสวัสดิภาพ แต่เป็นการเดินทางที่ค่อนข้างจะลุ้นเล็กๆ พอสมควร
 ต้องบอกว่ามีเสียวครับ เพราะนกยักษ์สัญชาติ สายการบินแห่งชาติลาว ดูจะไม่ค่อยได้รับความไว้วางใจสักเท่าไร
 เครื่องบินที่พวกเรานั่งมาไม่ใช่จัมโบ้ หรือโบอิ้ง แบบที่คุ้นเคย แต่เป็นเครื่องลำเล็กแบบมี “ใบพัด”  จุผู้โดยสารได้น่าจะเกิน 100 คน

 เวลาขึ้นบินก็ไม่ได้เหินสู่กลางฟ้าเหมือนปกติทั่วไป แต่บินในระดับต่ำชนิดที่ว่ามองเห็นแผ่นดินตั้งแต่สนามบินสุวรรณภูมิจนกระทั่งถึงสนามบินวัดไตยเลยทีเดียว
 ใครที่เป็นพวกกลัวเครื่องบินเหมือน เดนนิส เบิร์กแคมป์ ผมว่าไม่น่าจะแฮปปี้ แต่ผมเองไม่ค่อยกลัวเครื่องบินเท่าไรเลยค่อนข้างเฉยๆ
 สนามบินแห่งชาติลาวก็ไม่ใหญ่โตครับ ดูแล้วจะเล็กกว่าสนามบินในต่างจังหวัดบ้านเรา แต่ “เจ้าภาพ” เตรียมการต้อนรับไว้อย่างดี มีช่องตรวจคนเข้าเมืองของคนมาซีเกมส์โดยเฉพาะ
 เมื่อสองเท้าย่ำถึงเวียงจันทน์ ภารกิจของพวกเราก็เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ และเป็นการเริ่มต้นแบบได้ลุ้นเพราะทั้งสองคนไม่มีข้อมูลอะไรของลาวมากมายนัก รวมถึงข้อมูลในการทำงานด้วย
 “แท็กซี่” คือที่พึ่งแรกของพวกเราครับ ยังดีว่าที่สนามบินลาวมีแทกซี่แบบถูกกฎหมายรอให้บริการอยู่จึงหาไม่ยาก แต่ว่าสนนราคาไม่เบาเหมือนกันและเล่นเอางงตั้งแต่สัมผัมแรกในเมืองลาว

 “หกสิบสามพันกีบ” นี่คือคำพูดแรกจากปากเจ้าหน้าที่สาวที่ติดต่อแท็กซี่ให้ ผมก็งงอยู่นานว่าไอ้ “หกสิบสามพันกิบ” นี่มันเท่าไร สักพักก็ถึงบางอ้อว่าเท่ากับ “หกหมื่นสามพันกีบ”
 คนลาวนับจำนวนตัวเลขเหมือนฝรั่งครับ คือไม่มีคำว่า “หมื่น” แต่จะนำเป็นสิบพัน ถ้าหกสิบสามพันกีบ ก็เท่ากับ “ซิกตี้ทรีทาวซันส์” หากคิดเป็นเงินไทยบวกลบแล้วอยู่ที่ 250 บาท
 ระยะทางจากสนามบินมาโรงแรมที่พักดูแล้วไม่ได้ไกลเวอร์ เหมือนที่คนขับแท็กซี่ขู่ หากเป็นที่เมืองไทยผมให้อย่างเก่งแค่ 150 บาท

 แรกๆ ก็แปลกใจเหมือนกันครับว่าทำไมมันแพง แต่พออยู่ได้ไม่ถึงวันก็รู้แล้วว่าไม่แปลก เพราะที่เมืองลาวทุกอย่างค่อนข้างแพงทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นสินค้า อาหาร และค่าเดินทาง
 นี่แค่การเริ่มต้นเท่านั้น ยังมีเรื่องราวอีกมากมายในเมืองลาวที่จะมาบอกเล่าเก้าสิบ เจอกันบนหน้ากีฬา “คม ชั ดลึก” ทุกวันนับจากนี้เป็นต้นไปครับ