สาวไทยในอังกฤษเล่าละเอียดติดโควิด เผย จนท.ขาดแคลนอุปกรณ์ป้องกัน | คมชัดลึก

สาวไทยที่อยู่ในประเทศอังกฤษ เล่าประสบการณ์หลังจากที่เธอติดเชื้อโควิด-19 พูดถึงอาการที่เป็น กระทั่งได้เข้าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล จนตอนนี้อาการหายดีเกือบๆ 100% แล้ว และเธอมารักษาตัวต่อที่บ้าน และกินยาตามที่หมอสั่งอย่างเคร่งครัด 

 

 

สาวผู้ใช้เฟซบุ๊ก Pathitta Gawley ได้เขียนข้อความโดยมีเนื้อหาดังต่อไปนี้

 

เมื่อฉันติดโควิด ตอนแรกคิดว่าเป็นภูมิแพ้ตามปกติ มีไข้ ไอ เลยกินยาแก้ไข้ แก้ไอ นอนอยู่บ้านตามปกติ ไม่ได้คิดอะไร อาทิตย์แรกอาการทรง ๆ ยังไม่ได้คิดว่าตัวเองติดโควิด เพราะมีแค่ไข้กับไอเท่านั้น เลยปฏิบัติตามคำแนะนำของ NHS ซึ่งก็เหมือนกระทรวงสาธารณสุขบ้านเรา คือ ถ้ามีไข้ให้กินยาพารา พักผ่อนให้มาก ๆ และห้ามออกจากบ้าน  ห้ามไปทำงาน 7 วัน หรือจนกว่าจะหาย ไม่มีอาการ  ห้ามไปโรงพยาบาล, อนามัย หรือสถานพยาบาลต่าง ๆ , แยกกันอยู่คนละที่กับสามี

 

 

 

ผ่านไป 2-3 วัน เริ่มมีอาการไอหนักเลยนัดพบหมอผ่านแอปฯ LIVI ซึ่งเป็นแอปพลิเคชั่นการพบหมอผ่านวิดีโอคอล นัดหมอแล้วรอ 2 ชั่วโมง หมอก็โทรมา (หมอคือใครว่างคนนั้นโทร จะเปลี่ยนหมอทุกครั้งที่นัด ไม่ใช่หมอคนเดิม) ก่อนอื่นหมอจะถามชื่อ วัน เดือน ปีเกิด ที่อยู่ (จะถามทุกครั้ง เช่นกันกับตอนไปโรงพยาบาล) แล้วเริ่มซักถามอาการ เราก็เล่าอาการไป หมอสรุปว่าอาจจะติดโควิด จากนั้น ก็บอกแค่ให้เรากินพารา พักผ่อน อย่าออกจากบ้าน ให้แยกกันอยู่กับคนที่บ้าน ไม่มีการสั่งยา หรือ อะไรใด ๆ แล้วหมอก็วางหูไป ทำตามหมอสั่ง ก็กินยา รักษาตัวตามปกติ จนกระทั่งเข้าอาทิตย์ที่ 2

 

 

 

เริ่มเข้ากลางอาทิตย์ที่ 2 อาการไข้เริ่มสูงจากปกติขึ้นไป 38-39 องศา กินยาไข้ก็ลด ยาหมดไข้ก็มา แต่ที่ทรมานสุดคือ อาการไอ ไอจนนอนไม่ได้ ไอจนฉี่เล็ด ไอจนเจ็บหน้าอก ปวดท้อง และปวดหลังแถวบั้นเอว เริ่มมีอาการหอบ อาการเริ่มทรุด เริ่มมีอาการปวดตามข้อ จมูกไม่ได้กลิ่น ไม่สามารถรับรสอาหารได้ ไม่มีความอยากอาหาร กินอะไรเข้าไปก็อาเจียน สุดท้ายไอจนหายใจไม่ทัน เริ่มหายใจทางปาก นอนซม ไข้สูง พอเริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวแล้ว ตื่นเช้านัดหมอผ่านแอปฯ ระหว่างที่คุยกับหมอก็ไอจนหอบ หมอเลยบอกว่าให้โทรสายด่วน NHS 111 เธอน่าจะไม่ไหวแล้ว บอกให้โทรทันที แล้วหมอก็วางหูไปเลย เราก็เลยโทรเข้าสายด่วน กดหลายทีจนได้คุยกับเจ้าหน้าที่ ระหว่างที่คุยคือ ไอไม่หยุด จนคุยได้กระท่อนกระแท่น มีอาการหอบ เค้าบอกเธอดูแย่ ต้องไปโรงพยาบาล เดี๋ยวเค้าขอติดต่อโรงพยาบาลก่อน แล้วถามว่าเราสะดวกที่โรงพยาบาลไหน เราเลยบอก St.Peter Hospital เค้าบอกว่าเดี๋ยวติดต่อกลับ 

 

 

 

รออยู่ประมาณ 15 นาที เค้าก็โทรกลับมา บอกว่าให้ไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย มีใครไปส่งได้ไหม ห้ามนั่งรถสาธารณะ แท็กซี่มานะ เลยหอบสังขารขึ้นไปปลุกสามีให้ไปส่งอย่างด่วน เจ้าหน้าที่แจ้งว่าให้ไปที่แผนกฉุกเฉิน แล้วจะเห็นป้ายแผนกโควิด ให้เข้าไปตรงนั้น นี่ก็ตรงดิ่งไปเลย

 

 

 

 

 

 

พอไปถึงโรงพยาบาล เราก็ดิ่งไปหาป้ายตามที่เจ้าหน้าที่บอก เจ้าหน้าที่พยาบาลก็ถามว่ามาทำไม แล้วก็วนลูปไปเหมือนเดิม จากนั้นก็พาไปวัดไข้ วัดความดัน วัดค่าออกซิเจน และก็ออกบัตรพาไปยังห้องตรวจโดยถือบัตรเคสส่งตัวเร่งด่วน เพราะเจ้าหน้าที่ได้ทำการแจ้งชื่อสำหรับเข้ารับการตรวจรักษาไว้แล้ว เราเข้าห้องฉุกเฉินไปคนเดียว

 

 

 

 

 

สรุปอาการ คือ ปอดมีจุดดำ  ไข้สูง  ไอหนัก  หายใจหอบ ความดันต่ำ  เลือดเป็นกรด  มีอาการติดเชื้อ  วินิจฉัยว่าติดโควิดตั้งแต่มาถึงโรงพยาบาล จนถึงส่งตัวขึ้นวอร์ด เราอยู่ที่ห้องฉุกเฉินนี้เกือบ 5 ชั่วโมง

 

 

 

 

 

หลังจากแยกมาที่ห้อง เจ้าหน้าที่จัดอาหารไว้ให้ เธอกินได้แค่ 5 คำ แล้วก็อ้วก กินไม่ได้ทั้งๆ ที่หิว ขณะที่เพื่อนร่วมวอร์ดได้ยินเสียงตะโกนโวยวายทุก 5 นาทีจนไม่ได้นอน ตอนเช้า พยาบาลมาวัดไข้ วัดความดัน ถามเรื่องอาหารเช้า เอามือถือที่ชาร์จแล้วมาคืนให้ จากนั้นเค้าก็มาขอกวาดคอ กวาดจมูกเอาไปตรวจหาเชื้อโควิด สายหน่อยมีเจ้าหน้าที่มาคุยเรื่องขอความร่วมมือเป็นอาสาสมัครทดลองการรักษาโรคโควิดด้วยวิธีต่าง ๆ รักษาตัวจนกระทั่งอาการดีขึ้น เธอขอหมอกลับบ้าน เพื่อไปรักษาตัวต่อ

 

 

 

ที่นี่ขาดแคลนอุปกรณ์ป้องกันสำหรับเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลยิ่งกว่าบ้านเราอีก เห็นละสงสารมาก แถมไม่ค่อยมีการบริจาคช่วยซื้ออุปกรณ์ให้แบบบ้านเรา (ปล. รูปนี้ก่อนที่จะระบาดหนัก) อย่างในรูป คือ เอี๊ยมพลาสติกที่ใช้ในร้านค้า ทั้งที่ควรจะเป็นชุด PPE นอกจากเอี๊ยมก็มีหน้ากากกับถุงมือ ไม่ว่าจะเป็นหมอ พยาบาล แม่บ้าน ผู้ช่วย ใส่เหมือนกันหมดนะ ฉะนั้น ขอให้ทุกคนให้ความร่วมมือ อยู่บ้าน จะได้ไม่แพร่เชื้อ ช่วยคุณหมอ พยาบาล กันนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ขอบคุณเฟซบุ๊ก : Pathitta Gawley