เปิดใจ อสม. CPR ครั้งแรก ช่วยหนุ่มพิการช็อคหลังดื่มน้ำเย็น จนรอดชีวิต
อสม. CPR เรียกลมหายใจ หนุ่ม 33 ปี ป่วยพิการแต่กำเนิดดื่มน้ำเย็น จนเป็นลมหมดสติ ชีพจรหยุดเต้น รอดตายปาฏิหาริย์
7 มีนาคม 2568 ผู้สื่ข่าวลงพื้นที่ไปที่บ้านหนองปรือกันยาง จ.ฉะเชิงเทรา ได้พบ นางสาวปราณี อุ่นแก้ว หรือ คุณอ้อม อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ในพื้นที่ พร้อมผู้ช่วยผู้ใหญ่ธนดล วาจาดี ผช ม.5 บ้านหนองปรือกันยาง เพื่อนำไปพบครอบครัวที่ลูกชายรอดตาย
น.ส.ปราณี (อสม.) เล่าว่า วันเกิดเหตุ ตนนั่งทำเอกสารอยู่ที่ศาลากลางหมู่บ้าน และตนได้ยินเสียงคนกรีดร้องอยู่ประมาณ 10 นาที ตนก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่าเด็กเล่นกัน เมื่อผ่านไปสักพัก มีพี่ๆที่ทำงานก่อสร้างนั้น วิ่งไปดูก็ไปเจอเหมือนมีคนเสียชิวิตจึงเดินมาบอก ตนเลยขี่มอเตอร์ไซค์ไปดูว่าใครเป็นอะไร เมื่อไปถึงก็เห็นแม่และยายของน้องนั่งร้องไห้ และเขย่าตัวน้อง จากนั้นตนจึงเดินเข้าไปจับชีพจรแต่ไม่เจอ จึงทำการ CPR เมื่อทำไปประมาณได้ประมาณ 10 นาทีชีพจรก็ยังไม่ขึ้น จึงตัดสินใจปั้มต่อ จนมีน้ำกระเด็นออกมาจากปาก และก็ปั้มต่อ จนมีเสียงเฮือกขึ้นมา จึงตามเจ้าหน้าจากอนามัยให้มาช่วยดูและวัดความดัน
สาเหตุคาดว่า น่าจะมาจากน้องกินข้าวอิ่มและกินน้ำแบบทีเดียวหมดอาจจะทำให้หายใจไม่ทัน จึงอยากแนะนำบุคคลทั่วไป เวลาดื่มน้ำให้ค่อยๆจิบน้ำ อย่าพยายามดื่มทีละเยอะๆทีเดียว เพราะกลัวจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ส่วนตนนั้นก็ได้มีการอบรมของ อสม. เมื่อปีที่แล้วและครั้งนี้คือครั้งแรกที่ลงได้ลงมือทำ
ด้านนางนาตญา (แม่) อายุ 56 ปี เล่าว่า ตอนเกิดเหตุ น้องได้กินข้าวอิ่มไป 2 จานแล้ว จึงเทน้ำใส่แก้วให้น้องกินเมื่อกินหมดไป 1แก้วก็ได้ไปหยิบน้ำเย็นจากตู้เย็นมาเทเพิ่มอีกแก้ว และก็ไปทำอย่างอื่น อยู่ๆก็มีเสียงดังเป็นเสียงน้องเดินชนกำแพงและลงไปชัก จึงวิ่งเข้าไปดูร้องตกใจไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ พอรู้ว่าลูกกำลังจะสิ้นใจ ก็ทำอะไรไม่ถูก เกือบจะน็อคไปกับลูก จากนั้นก็มี อสม. เข้ามาปั้มจนทำให้ลูกได้กลับมามีชีวิต
แม่ยังบอกอีกว่า น้องเป็นคนหูหนวกพูดไม่ได้ตั้งแต่กำเนิด เมื่อหลังเกิดเหตุการณ์น้องก็มีอาการกลัวแก้วน้ำ กลัวขวดน้ำไปเลย หลังจากลูกเริ่มรู้สึกตัวตน ก็ดีใจที่ได้ลูกกลับมา ถึงลูกจะเป็นยังไงแม่ก็รักอยู่ดี แต่วันนั้นถ้าไม่ได้น้อง อสม. เข้ามาช่วย ก็คงจะเสียลูกไป จึงอยากจะฝากเรื่องกินน้ำให้ค่อยๆกิน จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้
ขณะที่ น.ส.ปราณี อสม. ลกล่าวทิ้งท้าย รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยให้น้องได้มีชีวิตและใช้ชีวิตต่อและดีใจกับครอบครัวที่ยังมีน้องอยู่ และสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ
