พ่อแม่ นักเรียน ม.4 แย้ง ผอ. ลูกไม่ได้ป่วยโรคหัวใจ เล่ากอดสุดท้าย เหมือนสั่งลาแม่ | คมชัดลึก

จากกรณีครูโรงเรียนแห่งหนึ่ง จ.พิจิตร ให้นักเรียนชาย ม.4 วิ่งทดสอบสมรรถภาพร่างกายวิชาลพละ 1,000 เมตร แต่วิ่งได้เพียง 200 เมตร ก็วูบหมดสติ และเสียชีวิตขณะนำส่งโรงพยาบาล ซึ่งนักเรียนชายรายนี้ มีโรคประจำตัวและมีประวัติเป็นโรคหัวใจ แต่ไม่ได้บอกครู ตามที่มีการนำเสนอข่าวไปแล้วนั้น

5 พ.ย. 2567 ผู้สื่อข่าวเดินทางไปที่วัด สามขา หมู่ 8 ต.ฆะมัง อ.เมือง จ.พิจิตร ซึ่งเป็นสถานที่ตั้งสวดศพนายธนากร (สงวนนามสกุล) อายุ 17 ปี นักเรียนชั้น ม.4 บรรยากาศเต็มไปด้วยความโศกเศร้า โดยนายเสรี (สงวนนามสกุล) อายุ 46 ปี พ่อนักเรียนที่เสียชีวิต ถือรูปของลูกชายร้องไห้ตลอดเวลา

ด้าน นางจรรยา (สงวนนามสกุล) อายุ 38 ปี แม่ผู้เสียชีวิต กล่าวว่า นายธนากรเป็นลูกชายคนเดียว เป็นเด็กดี ร่าเริง สุขภาพแข็งแรงดี ตอนอายุ 2 ขวบ ป่วยเป็นโรคคาวาซากิ เส้นเลือดอักเสบทั่วร่างกาย รักษาหายมากว่า 10 ปีแล้ว ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ รู้สึกเสียใจกับการจากไปของลูกชาย เพราะรักลูกชายมาก ลูกเป็นความหวังของครอบครัว เขาบอกเสมอว่า โตมาจะเลี้ยงดูพ่อแม่ จะเรียนสูงๆ ส่วนสาเหตุการตายยังไม่รู้

แม่ยังสับสน ที่บอกว่าลูกชายมีโรคประจำตัว ทั้งที่หายตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่ได้มีอาการใดๆ ที่จะกลับมาเป็นอีกเลย แต่ลูกมาตายได้อย่างไร ถ้ามีอาการก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ ต้องพาไปรักษา ตนเองในฐานะแม่ อยากให้โรงเรียนมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ เพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นในโรงเรียน

ด้าน นายเสรี กล่าวว่า เมื่อวันที่ 3 พ.ย. ตอนกลางวันนั่งกินข้าวกันสามคนพ่อแม่ลูก และตอนเย็นยังได้ไปนั่งกินข้าวกับปู่ย่า อา และน้องๆ วันนั้นจำได้ว่าน้องร่าเริงแจ่มใสดี ต่อมาช่วง 21.00 น. ก็ไปรับกลับมาจากบ้านย่า ลูกชายได้พูดว่า ไม่อยากวิ่งเลย วิ่งทีไรเป็นลมทุกที ตนได้บอกลูกว่า ให้บอกครูไปว่าเราไม่ไหว ถ้าครูไม่เชื่อให้โทรมาหาแม่

พอรุ่งเช้าวันที่ 4 พ.ย. แม่ไปส่งที่โรงเรียน เขากอดแม่เหมือนสั่งลา ซึ่งปกติเขาไม่เคยทำแบบนี้ เหมือนเป็นลางสังหรณ์ ตั้งแต่ที่เกิดเหตุการณ์มีแต่ครูบาอาจารย์มา แต่ไม่เห็นเพื่อนๆ มากันเลย ไม่รู้เป็นอะไร ทำไมไม่ให้เพื่อนๆ มา จะให้มาเผาวันเดียว คือวันที่ 7 พ.ย.
 

ส่วนความช่วยเหลือ วันนี้ทางโรงเรียนได้รวบรวมจากคุณครูมามอบให้เบื้องต้น 50,000 บาท และให้เซ็นเรื่องประกันชีวิต และเดินเรื่องเอกสาร เพื่อจะนำเงินมามอบให้ 40,000 บาท ในวันเผาศพลูกชาย ซึ่งตนยังไม่พร้อมที่จะทำ อยากอยู่กับลูกให้นานที่สุด และยังข้องใจว่า ลูกเป็นลม ล้มแล้วชักได้อย่างไร ปกติที่เคยเป็นลมจะเหงื่อออก

จากนั้นนายเสรี ได้พาไปดูรถจักรยายนต์ และกีตาร์ของลูกชายที่นำมาวางไว้ข้างโลงศพ และพูดทั้งน้ำตาว่า ลูกชอบเล่นดนตรี มักจะร้องเพลงให้พ่อแม่ฟังเสมอ ตอนนี้เสียใจจนจะขาดใจ