"สมศักดิ์" โต้ 7 ข้อแก้หมอลาออก "สว.วีระพันธ์" ซัด! ทำได้หรือฝัน | คมชัดลึก

 

นายสมศักดิ์ เทพสุทิน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข (สธ.)  ให้สัมภาษณ์ถึงกระแสวิพากษ์วิจารณ์กรณีกระทรวงสาธารณสุขออก 7 ขั้นตอนแก้ปัญหา “หมอลาออก”  ว่า ไม่ได้ตอบโจทย์แก้ปัญหาที่แท้จริง  ว่า ที่ทำมาตอบโจทย์ ตรงเป้าหมายทันทีทันใด เป้าหมายหากฟังหลายประเด็นอาจจะไม่เข้าใจได้  แต่ขอเรียนว่าถ้าหมอขาด โดยปกติแล้วกระทรวงสาธารณสุข (สธ.) ไม่สามารถเปิดรับหมอที่จบจากมหาวิทยาลัยเอกชนหรือหมอที่จบจากมหาวิทยาลัยต่างประเทศที่ได้รับการยอมรับหลักสูตรจากแพทยสภา ซึ่งสธ.ไม่ได้เปิดรับมาก่อน แต่ประเด็นที่ขาดแคลนตรงนี้เราจะเปิดรับเพิ่มเติมขึ้น และปรับเรื่องของรายได้ให้เท่ากับเขตพื้นที่พิเศษ

 

“ส่วนพื้นที่ไหนเป็นเขตพิเศษ สธ.จะพิจารณาปรับเพิ่มเติม ปัญหานี้ไม่ได้แก้มาเป็นระยะเวลานานเป็น 10 ปีแล้ว ดังนั้นเราใช้นโยบายตรงนี้แก้ปัญหาถือว่าตรงจุดมาก  และหากทำความเข้าใจในรายละเอียดแล้วจะเห็นว่าทุกฝ่ายได้ดำเนินการด้วยความปรารถนาดีและตั้งใจจะแก้ปัญหาในภาพรวมให้เกิดขึ้น เพื่อประโยชน์ของพี่น้องประชาชน” นายสมศักดิ์ กล่าว

นพ.วีระพันธ์ สุวรรณนามัย สมาชิกวุฒิสภา (สว.) และรองประธานคณะกรรมาธิการ คนที่หนึ่ง คณะกรรมาธิการการสาธารณสุข(กมธ.สธ.) วุฒิสภา ออกมา วิเคราะห์ 7 ข้อแก้ปัญหา “หมอลาออก” ทำได้จริงหรือแค่ฝัน พร้อมลงพื้นที่ รพ.พุทธชินราช น่าวิตก เงินบำรุงจาก 800 ล้านบาท เหลือเพียง 100 ล้าน ขนาดรพ.ใหญ่ หากรัฐบาลไม่แก้ไข ระบบสาธารณสุขพังแน่! โดยโพสต์เฟซบุ๊ก ระบุข้อความว่า ขอตอบข้อเสนอ 7 ข้อของท่านรัฐมนตรีแทนน้องๆหมอ และชาวสาธารณสุข : ทำได้จริงหรือแค่ฝัน?

 

 

 

1. กำหนดพื้นที่ที่พิเศษ เพิ่มสิทธิประโยชน์

- เป็นไปได้ และควรทำทันที

ประเทศไทยมีพื้นที่กันดาร ชายแดน และห่างไกลหลายแห่งที่ต้องการสิทธิพิเศษ แต่การจะได้ “สิทธิ” ต้องอาศัยประกาศราชการระดับกระทรวงหรือ ครม. หากไม่ขยับเร็ว สิ่งที่เรียกว่า “พื้นที่พิเศษ” ก็เป็นได้แค่คำพูด ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง

 

2. เพิ่มแพทย์ เพิ่มพูนทักษะ

-ฟังดูดี แต่ใช้เวลาเป็นสิบปี

การเพิ่มแพทย์ต้องเริ่มตั้งแต่การผลิต ใช้เวลา 6 ปีเป็นอย่างน้อย แต่ในระหว่างนี้แพทย์ในพื้นที่ขาดแคลนกำลังลาออกและหมดแรงทุกวัน การเพิ่มพูนทักษะก็ทำได้แค่ในระดับหนึ่ง เพราะไม่มีเวลาพัก และที่สำคัญเพิ่มแล้วก็ไม่ธำรงรักษาเขา

 

3. ขอรับการสนับสนุนแพทย์เฉพาะทางจากจังหวัดใกล้เคียง

-เป็นไปได้แค่บนกระดาษ

ความจริงคือ จังหวัดใกล้เคียงก็ขาดแพทย์เหมือนกัน อย่าว่าแต่ “สนับสนุน” เลย แค่หมุนเวรตัวเองยังไม่พอ ต้องเข้าใจว่า แพทย์เฉพาะทางมีจำกัด และไม่มีแรงจูงใจมากพอให้เดินทางข้ามจังหวัดโดยไม่มีค่าตอบแทนที่ชัดเจนและสม่ำเสมอ

 

4. เสริมระบบบริการด้วยดิจิทัลและเทเลเมดิซีน

-ทำไม่ได้ในตอนนี้ เทคโนโลยีพร้อม แต่ระบบราชการไม่พร้อม

เทเลเมดิซีนทำได้จริง แต่ในความเป็นจริงหลาย รพ.สต. ไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ตเพียงพอ ไม่มีอุปกรณ์ และไม่มีคนดูแลระบบ ระบบราชการยังค้างอยู่กับเอกสารกระดาษและการเบิกจ่ายล่าช้า จะให้ระบบดิจิทัลเดินหน้า ต้องรื้อระบบงานเดิมก่อน และต้องระวังคอรัปชั่นซื้อเครื่องมืออุปกรณ์อีก

 

 

5. กำหนดตำแหน่งราชการรองรับแพทย์จากเอกชนและต่างประเทศ

-เป็นไปไม่ได้ เพราะแค่ปัจจุบันยังไม่มีตำแหน่งจาก ก.พ. ที่เพียงพอเลย จะเอาคนเข้ามาอีกยังไง?

 

 

6. พิจารณาเพิ่มค่าตอบแทนนอกเวลาราชการ

-ฟังดูดี แต่ในความจริงแค่ “จ่ายตรงเวลาก่อน” ยังทำไม่ได้เลย

ปัจจุบันแพทย์ในพื้นที่ขาดแคลนยังค้างค่าตอบแทนหลายเดือน พอถึงเวลาจ่ายก็มีปัญหาด้านงบประมาณ ถ้ารัฐยังไม่สามารถ “รักษาคำพูด” เรื่องที่ตกลงไว้ได้ การจะ “เพิ่ม” ไม่มีใครเชื่อแล้ว และไม่จูงใจใครได้อีก

 

 

7. ส่งเสริมสวัสดิการ เช่น บ้านพัก การเดินทาง ฯลฯ

-เป็นแนวคิดที่ดี แต่เป็นไปไม่ได้เพราะต้องมีเงินและคนจัดการ

บ้านพักจะไม่มีความหมาย ถ้าไม่มีงบซ่อม ไม่มีคนดูแล และแพทย์อยู่ไม่เกิน 1 ปี เพราะเหนื่อยเกินทน การเดินทางจะมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อมีระบบสนับสนุนที่ชัดเจน ไม่ใช่ให้ไปขอเบิกเองทีหลังแบบทุกวันนี้

 

สรุปแบบตรงไปตรงมา

ข้อเสนอเหล่านี้ดีบนกระดาษ แต่ในความจริง “หลายข้อทำไม่ได้ เพราะขาดระบบ ขาดงบ และขาดความจริงใจ” ถ้ารัฐยังไม่แก้เรื่องพื้นฐาน เช่น “จ่ายค่าตอบแทนตรงเวลา”, “จัดอัตรากำลังอย่างเป็นธรรม” และ “รับฟังเสียงจากพื้นที่จริง” ไม่ว่าแผนจะดูดีแค่ไหน ก็จะเหลือแค่ “ภาพฝันบนเอกสารราชการ” “ อีกอย่าง ผมและชาวสาธารณสุข เฝ้ารอตัวเลขที่ท่านรองเลขา สปสช จะเปิดให้พวกเราดูอย่างละเอียดอยู่นะครับ” นพ.วีระพันธ์กล่าว