จากกันแสนไกล ส่ง “น้องวายุ” เหยื่อไฟดูด เป็นครั้งสุดท้าย พี่ชายยังบอบช้ำ

27 มิ.ย.2567 ที่วัดควนตุ้งกู ต.บางสัก อ.กันตัง จ.ตรัง ซึ่งเป็นสถานที่บำเพ็ญกุศลศพ น้องวายุ เด็กชายวัย 14 ปี นักเรียนชั้น ม.2 โรงเรียนกันตังรัษฎาศึกษา ซึ่งถูกกระแสไฟฟ้าจากตู้ทำน้ำดื่มช็อตจนเสียชีวิต ขณะไปร่วมกิจกรรมแข่งขันกีฬาสีของโรงเรียน เหตุเกิดเมื่อวันที่ 21 มิถุนายนที่ผ่านมา

โดยในวันนี้ (27 มิ.ย.2567) มีการประกอบพิธีทางศาสนาเป็นวันสุดท้าย จากนั้นครอบครัว ญาติๆ ได้ประกอบพิธีฌาปนกิจศพ โดยมีนายธนากร ชูจิตต์ นายอำเภอกันตัง เป็นประธาน ท่ามกลางความเศร้าโศกเสียใจของพี่ชาย ซึ่งเรียนอยู่ชั้น ม.4 โรงเรียนเดียวกัน พ่อ แม่ ญาติพี่น้อง รวมทั้งผู้บริหารโรงเรียนของน้อง รวมทั้งผู้บริหารจากหลายโรงเรียน ผู้บริหารเขตพื้นที่การศึกษา คณะครู และเพื่อนๆ ต่างไปร่วมส่งดวงวิญญาณของน้องวายุเป็นครั้งสุดท้าย

โดยบรรยากาศเป็นไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ ต่างกอดกันร่ำไห้ด้วยความอาลัย โดยเฉพาะพี่ชาย ซึ่งพ่อต้องคอยกอด ปลอบใจอยู่ตลอดเวลา ส่วนแม่มีเพื่อนของลูกและญาติๆ ดูแลคอยประคองตลอดเวลาเช่นเดียวกัน

ทางด้านนายสมบูรณ์ ทองแย้ม ซึ่งเป็นลุงของน้องวายุ บอกว่า วันนี้ทำพิธีฌาปนกิจศพน้องวายุ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทางพ่อ แม่ ครอบครัวและญาติๆ ทุกคนเข้าใจว่าเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น ซึ่งหลังจากเกิดเหตุแล้วทางโรงเรียนและหลายฝ่ายเข้ามารับผิดชอบดูแลเต็มที่ เหมือนดังที่พ่อ แม่ เคยให้ข่าวไปว่าทางครอบครัวไม่ได้ติดใจในสาเหตุ

ส่วนเรื่องคดี เรื่องการตรวจสอบข้อเท็จจริงของคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริง ที่สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา ตรัง- กระบี่แต่งตั้งขึ้นมา รวมทั้งเรื่องการเยียวยาครอบครัวนั้น ทางครอบครัวไม่ได้เป็นห่วง เนื่องจากทาง อัยการจังหวัดคุ้มครองสิทธิและช่วยเหลือทางกฎหมายแก่ประชาชนจังหวัดตรัง เป็นผู้เข้ามาดูแลในเรื่องนี้ทั้งหมด

โดยในวันที่ 9 ก.ค 2567 ที่จะถึงนี้ ทางอัยการคุ้มครองสิทธิ์จะนัดฝ่ายครอบครัว และฝ่ายโรงเรียนมาทำบันทึกข้อตกลงไว้เป็นลายลักษณ์อักษร เพื่อความเป็นธรรมกับครอบครัว เชื่อว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามขั้นตอนของระเบียบราชการ และตามกฎหมาย แต่สิ่งที่ทางครอบครัวเป็นห่วงมากที่สุดคือ สภาพจิตใจของพ่อ แม่ และโดยเฉพาะพี่ชายของน้องวายุ

ซึ่งเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน โดยในครอบครัวนี้มีกัน 2 คนพี่น้องเท่านั้น และไม่เคยห่างกัน โดยในวันเกิดเหตุ พี่ชายก็อยู่ในโรงเรียนร่วมกิจกรรมแข่งกีฬาสีเช่นกัน ครอบครัวรู้สึกได้ว่าน้องได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจมาก และมีปัญหาสุขภาพด้วย ทางครอบครัวจึงต้องดูแลอย่างใกล้

ก่อนหน้านี้ทางนักจิตวิทยา เจ้าหน้าที่สาธารณสุข ก็เข้ามาดูแลเยียวยาสภาพจิตใจ หลังจากนี้ครอบครัวก็จะดูแลอย่างเต็มที่ ไปโรงเรียนก็มีผู้บริหาร คณะครู และเพื่อนๆ คอยดูแลเช่นกัน เชื่อว่าจะต้องผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยความรัก ความเข้าใจกันทั้งในครอบครัว และโรงเรียน